Salamandra luzytańska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Salamandra luzytańska

Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy ogoniaste
Rodzina	salamandrowate
Gatunek	salamandra luzytańska
Nazwa systematyczna
Chioglossa lusitanica
Bocage, 1864

Salamandra luzytańska (Chioglossa lusitanica) - płaz ogoniasty z rodziny salamandrowatych.

Wysmukła salamandra o długim ogonie (u osobników dorosłych ogon stanowi 2/3 długości całego ciała). Podobnie jak u salamandry kaukaskiej, w przypadku ataku drapieżnika, potrafi ona odrzucić ogon, który następnie zostaje zregenerowany. Głowa jest duża i wydłużona, oczy silnie wystające. Parotydy są małe, ale wyraźnie widoczne. Odnóża przednie zaopatrzone w 4, tylne w 5 palców (liczba "standardowa" dla płazów). Posiada ona z każdego boku tułowia od 10 do 12 bruzd międzyżebrowych. Język, na przodzie przyrośniety - podobnie jak u płazów bezogonowych, zostaje wyrzucony w trakcie ataku salamandry na zdobycz. Tło grzbietu i boków ciała stanowi barwa czarna, przy czym na grzbiecie występują 2 wzdłużne paski biegnące od końca pyska aż do końca ogona, przy czym u nasady ogoną zlewają się w 1 pasek. Grzbiet dodatkowo upstrzony jest malutkimi, niebieskawymi plamkami. Brzuch ciemnoszary, podgardle jasnoszare. Bardzo rzadko występuje albinizm. Samce w okresie godowym posiadają na przednich kończynach modzele godowe. Osiąga długość całkowitą do 16 cm, przy czym samce są mniejsze.

Salamandra ta zamieszkuje pn.-zach. część Płw. Iberyjskiego, mianowicie Asturię, Galicię i Kantabrię w Hiszpanii oraz Portugalię na północ od Tagu. Zasięg pionowy sięga zaledwie do 400 m n.p.m. Osobniki przeobrażone żyją wzdłuż strumieni z obfitą roślinnością. Salamandra ta należy do najzwinniejszych płazów (pod tym względem przypomina jaszczurkę). Gatunek ten hibernuje i estywuje, przy czym te okresy spoczynku nie są stałe, ponieważ w czasie wilgotnego lata lub ciepłej zimy zostają przerwane. Pora godowa ma miejsce w jesieni (rzadko wiosną). Występuje ampleksus, który zachodzi zarówno na lądzie jak i w płytkiej wodzie. Samice składają 14 - 20 jaj w kryjówkach na dnie strumieni. Jaja mają białawy kolor i średnicę (wraz z osłonkami wtórnymi) 5 - 8 mm. Larwy opuszczają osłony jajowe albo jeszcze w jesieni i wówczas spędzają zimę w stanie wolnym, albo dopiero na wiosnę. Larwy przeobrażają się około VII, VIII lub IX, czasem zimują. Larwa jest typu reofilnego i bardzo mała (w czasie metamorfozy osiąga długość do 22 mm). Salamandra luzytańska jest zwierzęciem nocnym, polującym zwinnie na wszelkie bezkręgowce (pająki, muchy, żuki) używając do tego celu wsypecjalizowanego języka. Maksymalny stwierdzony wiek w niewoli to 10 lat.

Gatunek ten nie jest zbytnio zagrożony (kat. NT na liście IUCN). Głównym zagrożeniem dla niego są przekształcanie drzewostanów na monokultury, pożary i zbyt duża eksploatacja zasobów wodnych.