Ruxandra Dragomir
Z Wikipedii
Ruxandra Dragomir Ilie (ur. 24 października 1972 w Pitesti) - rumuńska tenisistka o statusie profesjonalnym. Zawodniczka praworęczna. Reprezentantka kraju w igrzyskach olimpijskich oraz w Pucharze Federacji. Zwyciężczyni czterech zawodowych turniejów singlowych oraz pięciu deblowych.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
Występy na kortach Rumunka rozpoczęła w 1990 roku, wygrywając przez następne lata kilka turniejów ITF. W 1993 zadebiutowała na kortach światowych, jako zawodniczka z dziką kartą na imprezie w Linzu. Na Roland Garros przegrała w czwartej rundzie z Arantxą Sanchez Vicario. Jako juniorka, w 1990 roku, wygrała ten turniej w grze podwójnej, razem z Iriną Spirleą.
W 1994 roku jej największymi osiągnięciami były czwarta runda Roland Garros (wygrana m.in. nad [13] Magdaleną Maleevą) oraz ćwierćfinał w Pradze - obie imprezy na kortach ziemnych.
1995 - Ruxandra zaliczyła pierwszy finał w zawodowym turnieju kobiet - w Maria Lankowitz. Przegrała z najwyżej rozstawioną Wiesner. Po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej pięćdziesiątki rankingu. W Barcelonie dotarła do ćwierćfinału i po raz trzeci z rzędu do czwartej rundy Roland Garros.
W roku 1996 Ruxandra wygrała swoje pierwsze tytuły zawodowe. Najpierw zwyciężyła w Budapeszcie, pokonując turniejową jedynkę, Julie Halard-Decugis. Kolejny sukces odniosła w Karlowych Warach, po czym dotarła do półfinału imprezy w Rosemalen, ćwierćfinału w Hamburgu oraz trzeciej rundy Wimbledonu. Po raz pierwszy wystąpiła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich. Wygrała turniej w Pattaya City. Sklasyfikowana wśród dwudziestu pięciu najlepszych zawodniczek świata.
1997 - pierwszy tytuł na kortach trawiastych i jednocześnie czwarty w karierze wywalczyła w Rosmalen. Dotarła do finału w Hamburgu, pokonała Ivę Majoli podczas występu w Italian Open. Na Roland Garros dotarła do ćwierćfinału, w Australian Open była w czwartej rundzie (porażka z doskonale dysponowaną młodą mistrzynią Hingis). To najlepszy sezon w jej karierze, sklasyfikowana w pierwszej dwudziestce rankingu.
1998 - w trzeciej rundzie w Hilton Head wygrała z Sandrine Testud. Wygrała dwusetny mecz w karierze przeciwko Cacic na Amelia Island. Po pokonaniu Jennifer Capriati już w pierwszej rundzie Italian Open, wygrała również z Amandą Coetzer. Tylko raz w sezonie zagrała w turnieju ITF w Prostojewie, gdzie zwyciężyła w singlu.
1999 - po wspaniałych wyczynach na Amelia Island (pokonanie Barbary Schett, Anny Kurnikowej i Magui Serny) została nagrodzona udziałem w pierwszym od dwóch lat zawodowym finale, który przegrała z Monicą Seles. Wystąpiła w półfinale German Open (pokonując po drodze Janę Novotną), a także w półfinale w New Haven (przegrywając nie z nikim innym, jak z Lindsay Davenport). Sezon po raz drugi w karierze zakończyła w pierwszej dwudziestce rankingu.
2000 - w jedynym finale w sezonie w 's-Hertogenbosch zwyciężyła swój kolejny tytuł singlowy. W ćwierćfinale tej imprezy pokonała drugą zawodniczkę turnieju, i dziesiątą rakietę świata, Sandrine Testud. W trzech setach przegrała z Martiną Hingis w czwartej rundzie Roland Garros.
2001 - jej najlepszym rezultatem była wygrana w turnieju deblowym w 's-Hertogenbosch, razem z Nadią Pietrową. Panie grały ze sobą w duecie po raz pierwszy. Z Virginią Ruano Pascual osiągnęła finał w Hobarcie. Z powodu kontuzji wycofała się z turnieju w Birmingham. Przegrała jedenaście z dwunastu ostatnich meczów, przed sierpniową przerwą po odpadnięciu w pierwszej rundzie turnieju w Bazylei.
2002 - kontuzja wykluczyła zawodniczkę ze wszystkich startów w sezonie.
2003 - nie pojawiała się na kortach aż do kwietnia. Rezultaty po powrocie były jednak bardzo słabe, wszystkie turnieje (grając z rankingiem specjalnym, jako 111 zawodniczka świata), zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z tak mało znanymi zawodniczkami, jak Słowaczka Jarmila Gajdosova.
2004 - podczas turniejów korzystała z rankingu specjalnego. Zdołała ograć Zuzanę Ondraskovą w pierwszej rundzie w Miami, ale przegrała już w drugiej z Jeleną Dementiewą. W pięciu turniejach deblowych ITF uzyskała finały, wygrała trzy z nich.
2005 - dotarła do deblowego półfinału J&S Cup w Warszawie; to jej ostatni występ na światowym korcie. Grała w parze z Kariną Habsbudovą.
[edytuj] Życie prywatne
Na początku 2001 roku została żoną Florenta Ilie i od tego czasu używała na kortach podwójnego nazwiska Dragomir Ilie. Trenowana przez Florenta Mihai oraz Gica Vaideanu.
[edytuj] Wygrane turnieje
[edytuj] singlowe
- 1996 Pattaya City
- 1996 Karlowe Wary
- 1996 Budapeszt
- 1997 Rosmalen
[edytuj] deblowe
- 1994 Palermo (z Garrone)
- 1995 Bournemoth (z Grossman)
- 1997 Praga (z Habsbudovą)
- 1997 Warszawa (z Gorrochategui)
- 2001 's-Hertogenbosch (z Pietrową)
