Roman Sołtyk
Z Wikipedii
Roman Sołtyk herbu Sołtyk ( ur. 29 lutego 1790 w Warszawie, zm. 22 października 1843 w Saint-Germain-en-Laye we Francji ), generał polski. Ukończył politechnikę w Paryżu, 1809 jako dowódca kompanii artylerii konnej Księstwa Warszawskiego, wystawionej własnym kosztem, wziął udział w wojnie z Austrią. Od 1810 podpułkownik, 1812 adiutant Sokolnickiego, wstąpił do sztabu generalnego franc. Pod Lipskiem dostał się do niewoli. Po powrocie do kraju brał żywy udział w życiu politycznym; jako poseł sejmowy wniósł 1829 projekt uwłaszczenia chłopów. Po wybuchu powstania listopadowego organizował regularną armię oraz ruchomą gwardię narodową. W oblężonej Warszawie dowódca artylerii, był zwolennikiem bezwzględnej obrony miasta, występował stanowczo przeciw kapitulacji. Po kapitulacji ruszył z resztkami armii polkiej w Płockie, skąd z misją dyplomatyczną wyjechał na zachód; resztę życia spędził na emigracji w Francji. Napisał: „La Pologne, precis historique, politique et militaire de sa revolution...” (1833, 2 t.), „Napoleon en 1812” (1836), „Relation des operations de l'armee aux ordres du prince Joseph Poniatowski pendant la campagne de 1809...” (1841) i in.
