Rogatywka
Z Wikipedii
Rogatywka - rodzaj nakrycia głowy z kwadratowym denkiem, spotykana i u ludów Azji, płd.-wsch. Europy oraz Lapończyków, charakterystyczna polska czapka narodowa:
- konfederatka, krakuska, ułanka - sukienna czapka męska, bez daszka, o główce z kwadratowym denkiem, obszyta barankiem, używana przez ułanów w Polsce w XVI-XIX wieku,
- sukienna czapka męska używana przez niektóre polskie formacje zbrojne w czasie I wojny światowej (II Brygada Legionów Polskich, Armia gen. Hallera, Wojska Wielkopolskie).
- polska czapka wojskowa o czterech rogach, usztywniona (od roku 1935), z daszkiem i kwadratowym denkiem, używana od 1918 do 1950 i ponownie od 1990. Wzór rogatywki usztywnionej: do wszystkich odmian munduru garnizonowego. Wykonana z sukna dla podoficerów i szeregowców, z tkanin czesankowych (diagonal, krepa, kamgarn) dla starszych podoficerów i oficerów. Rogatywki oficerów, chorążych i podchorążych zawodowych miały daszki okute ciemnooksydowaną blachą. Rogatywki oficerów były obszywane galonem srebrnym, chorążych taśmą bawełnianą karmazynową. Otoki rogatywek były barwne - barwa odpowiadała rodzajowi broni lub służby. W dywizjonach górskich noszono rogatywkę z orlim piórem, a w 11. Karpackiej Dywizji Piechoty rogatywkę z pęczkiem piór cietrzewich.
- "polówka" - nieusztywniona czapka polowa w wojskach lądowych, używana od 1937 r. i w LWP. Wg regulaminu z 1937 r. wykonana była z sukna mundurowego dla szeregowców, a z kamgarnu dla oficerów. Godło na rogatywce haftowano w tym czasie szarą nicią na owalnej podkładce sukiennej. Używana w różnych oddziałach partyzanckich, w Armii Polskiej w ZSRR oraz w LWP w okresie II wojny światowej. Po wojnie używana w LWP i oddziałach MO oraz PSP w kolorze mndurów polowych.
- w harcerstwie - nieusztywniona czapka w kolorze munduru z lilijką.
- analogiczna do czapki wojskowej usztywniona czapka noszona do mundurów kolejarzy, strażaków oraz kompanii reprezentacyjnej Straży Miejskiej i Gminnej.
Zobacz też: dekiel.
