Rekreacja
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Rekreacja – odnawianie sił fizycznych i psychicznych człowieka za pomocą rozmaitych form aktywności umysłowej lub fizycznej, ale innych niż wynikające z obowiązków codziennego życia.
Jest to więc rozwijanie aktywności nie wynikającej z obowiązków edukacyjnych, zawodowych, rodzinnych, społecznych oraz potrzeb bytowych.
Do rekreacji należą takie formy aktywności jak: sport, hobby, turystyka, nauka dla przyjemności, uprawianie sztuki czy też rozwijanie innych zainteresowań.
Zły stan zdrowia jako bariera uczestnictwa w rekreacji. Jeszcze parenaście lat temu zły stan zdrowia, trwały bądź tymczasowy, był często powodem do nie brania udziału w rekreacji. Przynajmniej panowało takie przekonanie i uprzedzenie do aktywności rekreacyjnej. Ludzie z widoczną niepełnosprawnością boją się ośmieszenia, reakcji ludzi. Zdrowy czy chory, każdy ma prawo brać udział w rekreacji na swoim poziomie, względem swoich możliwości. Zdrowy może robić prawie wszystko. Chory natomiast musi się przekonać, że może robić więcej niż myśli. Pomóc w tym może np. rodzina, przyjaciele, lekarze. Jest wiele dyscyplin sportowych , które może uprawiać człowiek np. bez kończyny, na wózku inwalidzkim, chory na serce, niewidomy, niesłyszący czy nawet leżący w łóżku. Dla tych ostatnich możliwa jest gra na gitarze, w szachy, karty i in. Dla pozostałych możliwości jest o wiele więcej. Dziś prawie każdy sport ma swoje rozwiązania dla chorych osób. Dostępne są różne urządzenia umożliwiające i ułatwiające np. jazdę na rowerze, na nartach itp. Człowiek na wózku inwalidzkim też świetnie sobie radzi na boisku sportowym grając w koszykówkę, uprawiając szermierkę czy ścigając się. Dla chorych na nadciśnienie, czy z innymi problemami krążeniowo – sercowymi poleca się popularną wędrówkę nizinną, jak również basen czy szachy. Najważniejsze dla osób ze złym stanem zdrowia jest akceptacja, motywacja, chęci i zainteresowanie. Dziś w wielu dziedzinach sportu organizowane są specjalne spotkania, treningi dla tych osób. Uczy to zdrowych ludzi akceptacji i nie wytykania palcami czy wyśmiewania. Bardzo dobrą zachętą są Paraolimpiady, które pokazują, że chory też może być bobry w sporcie. Według mnie nie ma takiej choroby, która by uniemożliwiała uprawianie rekreacji. Nawet osoby całkowicie sparaliżowane mogą rekreacyjnie uprawiać np. grę w szachy lub rozwiązywanie krzyżówek z pomocą sprawniejszej osoby. Najbardziej żenujące jest to, że ludzie młodzi już w szkole podstawowej nie korzystają z możliwości brania udziału w lekcjach w-f, których i tak jest zbyt mało. Często młodzieży się nie chce i kombinują jakby tu załatwić sobie zwolnienie z zajęć. Brak ruchu w tak młodym wieku może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych w życiu późniejszym i brak nawyków ruchowych oraz brak chęci do rekreacji. Pytanie tu można postawić, czy winni są temu uczniowie, rodzice, a może nauczyciele?
