Postępowanie nakazowe
Z Wikipedii
Postępowanie nakazowe - w polskim systemie prawnym jeden z trybów postępowania w procesie karnym i cywilnym.
Spis treści |
[edytuj] Postępowanie nakazowe w postępowaniu cywilnym
W postępowaniu cywilnym postępowanie nakazowe regulowane jest przez przepisy art. 4841-497 Kodeksu postępowania cywilnego. Sprawa rozpoznawana jest w tym trybie na pisemny wniosek powoda zgłoszony w pozwie. Rozpoznanie następuje na posiedzeniu niejawnym. Pozew może być wniesiony do sądu właściwości ogólnej albo sądu miejsca wykonania zobowiązania.
[edytuj] Podstawy
Sąd wydaje nakaz zapłaty jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego lub świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające są udowodnione dołączonym do pozwu:
- dokumentem urzędowym,
- zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem,
- wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu,
- zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i nie zapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym.
Nakaz zapłaty wydawany jest także przeciwko zobowiązanemu z weksla, czeku, warrantu lub rewersu, których prawdziwość i treść nie budzi wątpliwości, oraz w sytuacji w której roszczenia dochodzi bank na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych.
[edytuj] Nakaz
Wydając nakaz zapłaty sąd orzeka, że pozwany ma w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia mu nakazu zaspokoić roszczenie w całości albo wnieść w tym terminie zarzuty. Nakaz doręcza się stronom, zaś pozwanemu dodatkowo wraz z pozwem i załącznikami. Nakaz przeciw któremu nie wniesiono zarzutów ma moc prawomocnego wyroku.
[edytuj] Zarzuty
Pozwany, który postanowił nie zaspokoić roszczenia, powinien wnieść pismo zawierające zarzuty do sądu, który wydał nakaz zapłaty. W piśmie tym powinien wskazać czy zaskarża nakaz w całości czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór (tj. zapis na sąd polubowny lub niewłaściwość sądu dająca się usunąć za pomocą umowy stron), pozostałe zarzuty przeciw żądaniu pozwu oraz okoliczności faktyczne i dowody na ich potwierdzenie. Można też przedstawić wierzytelności do potrącenia, jeżeli one również spełniają przesłanki wydania nakazu.
Zarzuty wniesione po terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również te, których braków pozwany nie usunął w terminie, zostają przez sąd odrzucone.
[edytuj] Rozprawa
W razie prawidłowego wniesienia zarzutów przewodniczący zarządza doręczenie ich powodowi i wyznacza rozprawę. Powód może powołać nowe fakty i dowody w terminie tygodnia od dnia doręczenia mu pisma z zarzutami. W toku dalszego postępowania okoliczności faktyczne, zarzuty i wnioski dowodowe niezgłoszone w pozwie lub piśmie zawierającym zarzuty mogą być rozpoznawane tylko wtedy, gdy strona wykaże, że nie mogła z nich skorzystać wcześniej lub, że potrzeba ich powołania wynikła później.
[edytuj] Wyrok
W wydanym po przeprowadzeniu rozprawy wyroku sąd może:
- orzec utrzymanie nakazu zapłaty w całości lub w części,
- uchylić nakaz i:
- orzec o żądaniu pozwu lub,
- postanowieniem odrzucić pozew lub umorzyć postępowanie.
[edytuj] Postępowanie nakazowe w postępowaniu karnym
Postępowanie nakazowe regulują przepisy art. 500-507 Kodeksu postępowania karnego. Sprawa musi kwalifikować się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym oraz być na tyle nieskomplikowana, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Rozpoznanie następuje na posiedzeniu bez udziału stron przez sąd rejonowy w składzie jednego sędziego.
[edytuj] Podstawy
Sąd wydaje wyroknakazowy przy łącznym spełnieniu następujących warunków:
- okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości w świetle zebranych dowodów,
- oskarżony pozostaje na wolności,
- sprawa toczy się z oskarżenia publicznego,
- oskarżony ukończył 17 lat, nie jest głuchy, niemy, niewidomy ani też nie zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności
[edytuj] Wyrok nakazowy
Wyrokiem nakazowym sąd może orzec karę grzywny do 100 stawek dziennych lub do 200.000 zł. Ograniczenie to dotyczy także rozmiaru kary łącznej. Oskarżonemu można również wymierzyć środek karny, a także poprzestać na orzeczeniu tylko tego środka. Wyrok nakazowy podlega doręczeniu z urzędu oskarżonemu, obrońcy i oskarżycielowi.
[edytuj] Sprzeciw
Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia do sądu sprzeciwu w terminie 7 dni od daty doręczenia wyroku nakazowego. Wniesienie sprzeciwu automatycznie skutkuje utratą mocy wiążącej wyroku nakazowego. Jeżeli sprzeciwu nie wniesiono lub sprzeciw cofnięto do czasu odczytania aktu oskarżenia na rozprawie głównej wyrok nakazowy staje się prawomocny.
