Polska Partia Przyjaciół Piwa
Z Wikipedii
Polska Partia Przyjaciół Piwa (PPPP) – polska partia polityczna założona w 1990 roku przez satyryka Janusza Rewińskiego. Pomysłodawcą była redakcja nieistniejącego już miesięcznika dla mężczyzn "Pan". Pierwotnym celem PPPP było promowanie kulturalnego stylu picia piwa w stylizowanych na angielskie pubach, zamiast wódki, a tym samym zwalczanie alkoholizmu.
Fragment programu wyborczego PPPP:
- Nie mamy złudzeń, że Polak stanie się abstynentem. Tylko niech nie pije wódki. Smaczne, chłodne, aromatyczne piwo tak samo może służyć do wznoszenia toastów (...) Przy piwie można wymienić poglądy, przy piwie łatwiej dojść do porozumienia, dogadać się. Dogadujmy się, bądźmy tolerancyjni, wyrozumiali i spolegliwi.
Niecodzienna nazwa i rozczarowanie transformacją ustrojową w Polsce sprawiły, że w wyborach parlamentarnych w 1991 roku partia uzyskała blisko 3% poparcie, które pozwoliło partii na wprowadzenie do Sejmu 16 posłów (wśród nich Leszka Bubla). Partia wkrótce podzieliła się na dwie frakcje – Małe Piwo i Duże Piwo, mimo oświadczeń Rewińskiego, że piwo nie jest ani ciemne, ani jasne, jest po prostu smaczne.
Z czasem PPPP została rozwiązana, a jej posłowie weszli w skład innych partii. Do rozwiązania PPPP doprowadził ostatni prezes tej partii Leszek Bubel.
Posłami z listy PPPP zostali m.in: Janusz Rewiński, Krzysztof Ibisz, Leszek Bubel, Jerzy Dziewulski, Adam Halber, Andrzej Czernecki oraz Zbigniew Eysmont.
