Polnische Wehrmacht
Z Wikipedii
Polnische Wehrmacht (Polska Siła Zbrojna) - oddziały zbrojne Królestwa Polskiego, polski korpus posiłkowy, wchodzący w latach 1917-1918 w skład armii niemieckiej, utworzony z żołnierzy Legionów Polskich i dowodzone początkowo przez generała – gubernatora Hansa von Beselera.
10 kwietnia 1917 Austriacy przekazali podległe im operacyjnie Legiony Polskie władzom niemieckim, które miały przeprowadzić ich szkolenie i wcielić do armii niemieckiej. Szefem zaciągu do wojska polskiego został Władysław Sikorski, całą akcję nadzorował Józef Piłsudski jako referent komisji wojskowej Tymczasowej Rady Stanu. Jednak sprowokowany przez Piłsudskiego kryzys przysięgowy 9 lipca 1917 spowodował internowanie 15 000 legionistów i odesłanie 3 000 pochodzących z Galicji na front włoski. Polnische Wehrmacht liczył początkowo jedynie 2 775 żołnierzy. Do 19 października 1918 liczba ta zwiększyła się do 9 000. Dowódcą 12 pazdziernika 1918 został generał Stanisław Szeptycki a zwierzchnictwo przejęła Rada Regencyjna. Oddziałom tym przypisuje się dużą rolę w przygotowaniu kadr Wojska Polskiego.