Pogo

Z Wikipedii

Pogo – grupowy taniec charakterystyczny dla kontrkultur punków oraz skinheadów tańczony najczęściej na koncertach muzycznych. Z punk rocka przedostał się później także do heavy metalu i RAC. Polega on na rytmicznym podskakiwaniu i obijaniu się o siebie nawzajem, przepychaniu się przez tańczący tłum, czy nawet szarpaniu za ubrania. W tańcu tym zdarza się, że tańczący padają na ziemię, jednak zwykle od razu podnoszony jest przez osoby tańczące obok. Bywa, że uczestnicy posypują się nawzajem kurzem z placu, na którym tańczą. Taniec ten jest symulacją agresji odnoszącą się do ideologii punkowej, w której punk uważany jest za śmiecia. Dlatego nazywany jest antytańcem wyrażający tożsamość tej grupy społecznej.

Pogo w większości przypadków nie zawiera elementów groźnych dla zdrowia, aczkolwiek dla osób postronnych może sprawiać wrażenie prawdziwej bijatyki. Pogo jest formą wyładowania agresji w tłumie zamiast na pojedynczych jednostkach.

[edytuj] Odmiany pogo

Istnieją różne wersje pogo, np. subkultura, której "członkowie" wchodzą do kotła w trampkach, gdzie skaczą z nóg na ręce i z powrotem, biegają po ramionach tłumu.

przykładowo: Punk rock pogo – charakteryzuje się dużą ilością skakania i obijania się o siebie. Jest przy tym dużo śmiechu i dobrej zabawy. Czasem, pojawiają się figury z wykorzystaniem włosów. Ska pogo – najlżejsza wersja pogo, gdzie ludzie skaczą, krzyczą i wymachują rękami, starając się jednak nie przeszkadzać innym. Metal pogo – ciężkie pogo. Charakteryzuje się zwiększoną agresją, licznymi figurami z wykorzystaniem włosów, a także szybkim tempem. Ludzie, którzy się przewrócą, są jednak szybko podnoszeni na nogi, by nie ulegli stratowaniu.

Jeśli chodzi o pogo zaadoptowane przez fanów muzyki metalowej, jest ono wzbogacone o kilka istotnych elementów, które nieco odróżniają je od pogo punkowego. Jednym z nich są fryzury. Standardowe dla punków irokezy i kolce nie dają takich możliwości jak rozpuszczone, długie włosy.

[edytuj] Elementy ruchowe w pogo

Zależnie od upodobań, muzyki lub innych czynników, możemy zaobserwować:

• headroll/windmill/helicopter, zwany również "młynem miłosierdzia", równomierny obrót głowy tak, by włosy wędrowały niejako po okręgu, którego środkiem jest głowa. Stosowany rzadziej od hairfly, ze względu na fakt, iż wymaga naprawdę długich włosów, oraz wyczucia rytmu, aby efekt był zadowalający. Zdobył popularność dzięki Blackie Lawlessowi z grupy W.A.S.P. i George'a "Corpsegrinder" Fishera z Cannibal Corpse, stosowany także przez członków Amon Amarth, Slipknot, Meshuggah i innych.
• half circle, odmiana headrolla, podczas której włosy zataczają, jedynie dolne pół okręgu. Tzw. "wahadło" Stosowane często przez Tom Araya'ę ze Slayera, oraz Maxa z polskiej kapeli Hunter.
• eight figure, najtrudniejsza i najbardziej efektowna mutacja headrolla nakazująca rysowanie falą włosów ósemki
• hairfly, uporządkowany ruch głową, a czasem nawet całym tułowiem po osi pionowej. Tzw. – "tak, tak, tak"
• shakeup/drunk, czyli chaotyczne, nieuporządkowane ruchy głową w różnych kierunkach i rytmach
• tandem, zapoczątkowane przez gitarzystów Judas Priest K.K. Downinga i Glenna Tiptona. To nic innego jak wspólny, zsynchronizowany headroll w unisono.
• siding/sajdowanie, zwane również "wielkim wahadłem Lenina". Polega na odrzucaniu włosów rytmicznie za ramiona, raz z prawej strony, raz z lewej. Tzw. "nie, nie, nie"
• falanga, hairfly wykonywany przez grupę osób trzymających się za ramiona
• solo, tak jak przy każdym tańcu grupowym, jeżeli jakaś para (lub w tym przypadku indywidualna jednostka) znacznie dominuje umiejętnościami nad pozostałymi, ci ostatni ustępują mu miejsca, zataczając wokół niego krąg. W przypadku pogo, zazwyczaj wygląda to tak, iż kilkunastu skaczących ludzi otacza jednego, wymachującego włosami szaleńca. Do sytuacji takiej dochodzi najczęściej, gdy na punkowe pogo, ska-pogo, rave-pogo lub inne nie-metalowe pogo, wedrze się jakiś długowłosy, i nie ma dla niego w pobliżu żadnego konkurenta z którym mógłby odbyć znane mu metal-pogo. Na metal-pogo natomiast, sola podejmują się zazwyczaj ci, którzy rzeczywiście mają co pokazać, czyli wyróżniają się najdłuższymi włosami, lub najagresywniejszym zachowaniem. Najczęściej stosowaną figurą podczas solo jest headroll.
• bycie na fali przenoszenie osoby na rękach tłumu w stronę sceny. Osoba taka zazwyczaj "wynurza" się z tłumu, bądź wdrapuje się z ziemi na scenę/podest, by następnie rzucić się na tłum, z nadzieją, że zostanie złapana
• młynek dwie osoby, trzymające się za skrzyżowane ręce kręcące się coraz szybciej w przeciwnych kierunkach.
• młyn/kocioł połączenie młynka z falangą. Grupa ludzi zakreślająca okręg, trzymająca się za ramiona, kręcąca się, skacząca i wykonująca shakeup. Często także pokrzykująca.

[edytuj] Geneza

Prawdopodobnym twórcą pogo był basista legendarnej grupy punk-rockowej Sex Pistols – Sid Vicious. "Odkrył" ten antytaniec na jednym z koncertów, kiedy podskakiwał i odpychał ludzi stojących przed sobą, tak żeby móc zobaczyć, co działo się na scenie.