Połonina Kiczera
Z Wikipedii
Połonina Kiczera – duży trawiasty obszar na północnych stokach grzbietu Małych Pienin, pomiędzy zboczami Borsuczyn (939 m) i Wysokiej (1050 m), oraz południowymi zboczami szczytu Homola (726 m). Od Polany pod Wysoką oddzielony jest wąskim pasem zalesionego jaru potoku Kamionka.
Dawniej były to pola uprawne wsi Jaworki, której mieszkańcy (Rusini) zostali po II wojnie światowej wysiedleni. Jak biedni byli to ludzie, może świadczyć dokumentacja ich dobytku podczas wywozu: tylko co dziesiąta rodzina miała konia, każda zaś krowę i klika owiec lub kóz.
Obecnie na połoninie prowadzony jest kulturowy wypas owiec i znajdują się jedyne w całej okolicy zabudowania. Jest to stacja doświadczalna IMUZ.[1] Przez obszar połoniny nie prowadzą szlaki turystyczne.
[edytuj] Źródła
- ↑ Józef Nyka>Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX, 2006 r.
