Pliocen
Z Wikipedii
|
Epoka |
Epoka |
Epoka |
|
pliocen |
||
Pliocen - druga epoka neogenu, charakteryzuje się dość surowym klimatem. Kontynenty zbliżają się do swego obecnego położenia. Klimat osusza się i oziębia. Duże obszary stepowieją. Trwała od około 5,3 mln do około 1,8 mln lat temu.
[edytuj] Geologia
Lądolód pokrywa Antarktydę, część Ameryki Południowej i częściowo kontynenty półkuli północnej. Morze Śródziemne, od dawna pozbawione połączenia z Atlantykiem, odzyskuje je - jego poziom się podnosi. Powstaje Przesmyk Panamski - do Ameryki Południowej napływają zwierzęta z Ameryki Północnej, wypierając częściowo faunę rodzimą.
[edytuj] Flora
Ochłodzeniu klimatu towarzyszy jego osuszenie - lasy wymierają, duże połacie Ziemi pokrywają trawy.
[edytuj] Fauna
Rozprzestrzeniają się trawożerne kopytne. Stepy Eurazji przemierzają wielkie stada bydła, gazel, jeleni i antylop. Ameryka Północna jest rajem jeleni, wielbłądów, koni, mastodontów i widłorogów. Rozwijają się hipopotamowate. Zwiększa się liczba gatunków mięsożernych. Pod koniec pliocenu królem łowców jest Smilodon - tygrys szablastozęby. W Ameryce Południowej żyją szczerbaki, w tym olbrzymie megatherium, które - jak wiele innych rodzimych gatunków Ameryki Południowej - nie przetrwa postępującego ochłodzenia i inwazji gatunków z północy.
