Piotr Szembek syn Józefa Ignacego
Z Wikipedii
Piotr Szembek (ur. 14 grudnia 1788 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1866 w Siemianicach) – syn Józefa Ignacego i Kunegundy z Walewskich. Herbu Szembek. Hrabia (zatwierdzenie tytułu w Prusach 17 stycznia 1816), właściciel dóbr Siemianice, generał dywizji wojsk polskich w 1831.
W latach 1807-1815 służył w wojskach Księstwa Warszawskiego, później (od 1815) Królestwa Polskiego. W powstaniu listopadowym (1830-1831) gubernator Warszawy, członek Rady Wojennej. Generał i dowódca 4. dywizji piechoty. Brał udział w bitwach pod Wawrem i Grochowem. Mówiono o nim "Ufaj Szembekowi. Szembek nie zdradzi". Jednym z jego adiutantów był Franciszek Kacper Fornalski. Na skutek konfilktu z naczelnym wodzem gen. Janem Skrzyneckim zostaje zdymisjonowany. Kontynuował jednak karierę wojskową jako ochotnik, a po dymisji Skrzyneckiego przywrócony do służby. Po zakończeniu powstania osiadł w swych dobrach Siemianice w Wielkopolsce.
W 1813 roku w Gdańsku ożenił się z Fryderyką Becu de Tavernier. Ich synem był hrabia Aleksander Szembek.