Piotr Guzy
Z Wikipedii
Piotr Guzy (ur. 15 maja 1922 w Zawadzkiem, Śląsk Opolski), pisarz.
Syn powstańca śląskiego Juliusza, kształcił się (gimnazjum i liceum) w Tarnowskim Górach. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 i został internowany w Rumunii. Zbiegł do Francji, dostał się do wojska polskiego przy generale Sikorskim. W szeregach dywizji pancernej generała Maczka walczył we Francji, Belgii i Holandii, był ciężko ranny.
Po wojnie pozostał początkowo na Zachodzie, studiował ekonomię polityczną i filozofię na Uniwersytecie w Londynie. Założył w Anglii rodzinę, ale w 1949 przyjechał do Polski (z żoną i synem), na Uniwersytecie Poznańskim uzyskując stopień magistra ekonomii. W latach 1956-1957 pracował w redakcji "Dziennika Zachodniego".
Prześladowany przez służbę bezpieczeństwa wyjechał w 1957 do Anglii (przez Berlin Zachodni), pracował w BBC; po przeniesieniu do Monachium współpracował z Radiem Wolna Europa. Przez pewien czas mieszkał także w Hiszpanii, następnie ponownie w Anglii.
Jest autorem kilku powieści, których akcję umieścił na emigracji lub w Polsce w okresie powojennym. Krótki żywot bohatera pozytywnego to monolog wewnętrzny kierownika powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa, przestraszonego wizją zmian w atmosferze odwilży październikowej. Inna znana powieść, Stan wyjątkowy, przedstawia los rodziny inteligenckiej w skomplikowanych czasach po wojnie, z licznymi niebezpieczeństwami wynikającymi z pozornie błahych zdarzeń i znajomości z przeszłości.
Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Autor m.in.:
- Następny odchodzi 22.25 (Warszawa 1955)
- Nocny zrzut (Warszawa 1955)
- Cienie na gwiazdach (Warszawa 1956)
- Wenus z brązu (Warszawa 1956)
- Krótki żywot bihatera pozytywnego (Paryż 1966, nagroda paryskiej "Kultury", wydanie niemie ckie 1968)
- Stan wyjątkowy (Paryż 1968, nagroda londyńskich "Wiadomości")
- Requiem dla pani Tosi (Londyn 1990)
- Zwidy na wysokościach (Poznań 1994)
Źródła:
- Jan Zieliński, Leksykon polskiej literatury emigracyjnej, Lublin 1991 (tam m.in. fotografia)
