Piastów

Graniczy z warszawską dzielnicą Ursus, miastem powiatowym Pruszków oraz miastem i gminą Ożarów Mazowiecki.
Mimo swej przynależności administracyjnej jest typowym osiedlem podstołecznym, częścią aglomeracji warszawskiej (14 km do centrum Warszawy). Pozytywną stroną tego położenia jest dogodne połączenie Piastowa z Warszawą, za pomocą dwóch (2005) linii autobusowych oraz kursujących pociągów Kolei Mazowieckich. Bezpośredni dostęp do trasy łączącej Pruszków z Warszawą umożliwia łatwe dotarcie do Centrum Warszawy. Piastów obszarowo jest najmniejszą gminą w województwie (5,8 km²) i jednocześnie najgęściej zaludnioną (4063 os./km²).

[edytuj] Historia

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Nazwę Piastów przyjęli mieszkańcy w roku 1926. Wcześniej miejscowość nosiła nazwy Żdżary i Utrata. Dokumenty z XVI wieku wymieniają Żdżary jako wieś duchowną w parafii Żbików. Do 1865 roku dobra były własnością Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciela w Warszawie, po czym władze carskie majątek skonfiskowały w drodze odwetu za sympatie Kościoła do powstania styczniowego. Ziemianie rosyjscy, którzy nabyli grunty, rychło doszli do przekonania, iż parcelacja i następnie sprzedaż działek będzie najkorzystniejszą formą gospodarowania. W ich ślady poszli właściciele okolicznych majątków i folwarków. Powstała osada. Jednocześnie Kolej Żelazna Warszawsko - Wiedeńska rozbudowała osiedle mieszkaniowe dla swoich pracowników - popularne "czerwoniaki". Na początku XX wieku zaczęli przybywać warszawiacy na pobyt letniskowy. Wielu pozostało na stałe, bowiem dostrzegano już problem uciążliwości życia wielkomiejskiego. Gmina powstała w 1930 roku. W 1928 roku erygowano rzymskokatolicką parafię pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej. Budowano szkoły, sklepy, pierwsze instalacje infrastruktury technicznej. Prężnie działały organizacje: Związek Harcerstwa Polskiego, Ochotnicza Straż Pożarna, Stowarzyszenie Miłośników Piastowa, Polski Czerwony Krzyż i inne. Gdy w 1952 roku Piastów otrzymał prawa miejskie, zamieszkiwany był przez blisko 10 tysięcy mieszkańców.

Przemysł zawitał tu w 1925 roku za sprawą inż. Fryderyka Mullera, który przeniósł do Piastowa swoją warszawską fabrykę akumulatorów - Zakłady Akumulatorowe systemu "Tudor". W 1928 roku Muller uruchomił komplementarny zakład, produkujący między innymi obudowy akumulatorowe - Zakłady Kauczukowe "Piastów". Pochodną rozwoju branży chemicznej było otwarcie w 1946 roku Zasadniczej Szkoły Zawodowej, a w latach sześćdziesiątych Zespołu Szkół Chemicznych. W 1973 roku ulokowano w Piastowie Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil".

Ekspansja terytorialna Warszawy, szczególnie w okresie licencyjnej rozbudowy Zakładów Mechanicznych "Ursus", spowodowała lawinową rozbudowę wielkoblokową północnej części miasta. dane za [1]

[edytuj] Władze Piastowa

Burmistrzem Piastowa, wybieranym od 2002 roku w wyborach bezpośrednich, jest od 1990 roku inż. Zdzisław Brzeziński.

[edytuj] Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002⁶, Piastów ma obszar 5,83 km², w tym:

użytki rolne: 22%
użytki leśne: 0%

Miasto stanowi 2,37% powierzchni powiatu.

[edytuj] Demografia

Dane z 30 czerwca 2004²:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	23 332	100	12 258	52,5	11 074	47,5
gęstość zaludnienia (mieszk./km²)	4002,1		2102,6		1899,5

Bezrobocie w Piastowie jest znacznie niższe od średniej krajowej i kształtuje się na poziomie 6,35% (2003). Średnia wieku mieszkańców Piastowa to 39 lat. Według danych z roku 2002⁶, średni dochód na mieszkańca wynosił 1247,13 zł.