Permendur
Z Wikipedii
Permendur - stop kobaltu i żelaza również z niewielkimi dodatkami wanadu (do 2 %), tantalu i niobu. [1]
Permendur charakteryzuje się bardzo wysoką magnetyzacją nasycenia - nawet do 2,43 T. Jest to obecnie najwyższa znana wartość magnetyzacji nasycenia dla materiałów magnetycznie miękkich.
Rozróżnia się dwa podstawowe składy chemiczne permenduru:
-
- Permendur 49 z wysoką zawartością kobaltu (około 49 %), który charakteryzuje się wyższą magnetyzacją nasycenia, ale również zwiększonym kosztem stopu z uwagi na relatywnie drogi kobalt.
- Permendur 24 ze zmniejszoną zawartością kobaltu (około 24 %), który jest tańszy, ale również jego magnetyzacja nasycenia jest nieco mniejsza.
Siła, F, mechanicznego oddziaływania pomiędzy namagnesowanymi powierzchniami jest wprost proporcjonalna do kwadratu indukcji magnetycznej, B:
Dlatego też permendur stosowany jest wszędzie tam, gdzie zachodzi konieczność uzyskania maksymalnej siły lub sprawności urządzenia - na przykład w maszynach elektrycznych używanych w samolotach lub satelitach kosmicznych.
