Paweł Giżycki
Z Wikipedii
Paweł Giżycki (ur. ok. 1400, zm. 28 stycznia 1463) – herbu Gozdawa biskup płocki.
Był synem Więcława sędziego sochaczewskiego, dziedzica wsi Giżyce, i Elżbiety. Bracia Wincenty, marszałek książąt mazowieckich, i Zygmunt, kanonik płocki.
Studiował w Pradze. Zgromadził wiele godności kościelnych – był kanonikiem płockim, krakowskim, gnieźnieńskim i poznańskim. Pełnił także funkcję pisarza ziemskiego krakowskiego. 29 maja 1439 został wybrany przez kapitułę na biskupa płockiego (jako następca Stanisława z Pawłowic). 21 sierpnia 1439 otrzymał potwierdzenie papieskie, a 27 grudnia przyjął sakrę biskupią.
Dokonał podziału archidiakonatu płockiego na: płocki i pułtuski. W 1444 r. razem z biskupem włocławskim Władysławem ustalił granice obu diecezji w tzw. miejscach spornych.
Po śmierci Władysława Warneńczyka, zalecał na króla jednego z książąt mazowieckich (rok 1446). Po śmierci Bolesława IV i Władysława I został regentem w księstwie płockim w imieniu małoletnich książąt Siemowita i Władysława. Księżna Katarzyna za jego zasługi w czasie regencji, potwierdziła dawne przywileje kościoła płockiego i nadała nowe. Sprzeciwiał się wcieleniu Mazowsza do Korony.
Był zdecydowanym przeciwnikiem husytów. Fundator kolegiaty w Pułtusku (1449) gdzie po śmierci został pochowany.
Na płockiej stolicy biskupiej zastąpił go Ścibor z Gościeńczyc.
| Poprzednik Stanisław z Pawłowic |
 |
Biskup płocki 1439-1463 |
|
Następca Ścibor z Gościeńczyc |
