Pałac Brühla
Z Wikipedii
Pałac Brühla - nieistniejący obecnie, rokokowy pałac, który znajdował się w Warszawie przy obecnym placu Piłsudskiego. Uważany za jeden z najpiękniejszych warszawskich pałaców. Został wysadzony w 1944 roku, razem z Pałacem Saskim, przez wycofujących się Niemców.
Wybudowany został dla Jerzego Ossolińskiego w latach 1639 - 1642. Był to wtedy budynek piętrowy na planie czworokąta, z dwiema wieżyczkami w rogach budynku od strony ogrodu. W latach 1681 - 1697, nastąpiła przebudowa według projektu Tylmana z Gameren. Od frontu dobudowano wtedy dwa dwupiętrowe alkierze ze stożkowymi dachami i wnękami na zdobiące je rzeźby królów. Od strony ogrodu dobudowano dwa dwupiętrowe pawilony.
W 1750 r. pałac został zakupiony przez Henryka Brühla pierwszego ministra króla Augusta III. Dla niego w latach 1754 - 1759 przeprowadzono kolejną przebudowę. Autorami projektu byli dwaj architekci: Joachim Daniel Jauch i J. F. Knöbl. Nastąpiły wtedy duże zmiany w wyglądzie budynku. Jego środkową część podwyższono do wysokości dwóch pięter, i przykryto mansardowym dachem. Nad wejściem dobudowano balkon. W miejsce wnęk z rzeźbami w alkierzach, wstawiono okna. Po obu stronach dziedzińca wybudowano dwupiętrowe oficyny. Od strony placu Saskiego pojawiła się okazała brama. Natomiast od strony ogrodu budynek ozdobiono kolumnadą.
29 maja 1787 Rada Nieustająca przyjęła bezprecedensową w historii stosunków międzynarodowych uchwałę o zakupie z funduszy państwa Pałacu Brühla jako siedziby dla ambasady Rosji za sumę 1 miliona złotych. Pieniądze te, pochodzące z nadwyżek budżetu miały być przeznaczone na wyposażenie polskiej armii. Była to jeszcze jedna próba upokorzenia Polaków i uniemożliwienia odbudowy zrujnowanego polskiego budżetu.
W latach 1787 - 1788, odbył się remont generalny. Pracami kierował Dominik Merlini, projektant Łazienek. Mieściły się tu później ambasady: rosyjska i francuska, a także rezydencja wielkiego księcia rosyjskiego Konstantego Pawłowicza.
W 1882 r. przeprowadzono kolejną przebudowę, która miała na celu przystosowanie budynku dla usług Centralnego Biura Telegraficznego. Powstało wtedy dodatkowe wejście od ul. Kotzebue (obecnie Fredry).
Przed 1932 rokiem wykonano rekonstrukcję elewacji z czasów Tylmana, ale z wysokością i dachami z projektów Jaucha i Knöbla. Natomiast od strony ul. Fredry powstało nowe, modernistyczne skrzydło budynku. Projekt tej przebudowy wykonał Bohdan Pniewski, na potrzeby Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach okupacji siedziba gubernatora dystryktu warszawskiego.
Obecnie w tym miejscu znajduje się pomnik Stefana Starzyńskiego, do którego jak cokołu użyto fragmentu Pałacu Brühla. Planowana jest odbudowa pałacu wraz z całą zachodnią pierzeją placu Piłsudskiego.
