Obrona polska
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obrona polska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obrona polska – oznaczony kodem A40 ECO debiut rzadki zamknięty, wprowadzony do praktyki turniejowej przez Aleksandra Wagnera w roku 1913 i charakteryzyjący się posunięciami 1.d4 b5. Idea tego otwarcia polega na:
- rozwinięciu hetmańskiego gońca czarnych na pole b7, skąd, wzdłuż przekątnej a8-h1 oddziałuje on na skrzydło królewskie białych, a przede wszystkim kontroluje ważny punkt e4.
- dzięki obecności piona na polu b5 czarne mogą walczyć o przewagę przestrzeni na skrzydle hetmańskim.
- obrana przez czarne strategia nie narzuca zwykle forsownych rozwiązań w początkowej fazie gry, ewentualna erudycja przeciwnika traci na znaczeniu.
Tym niemniej, praktyka wykazuje, że po naturalnym, rozwojowym ruchu 2.e4! Gb7 białe mogą walczyć o przewagę za pomocą posunięć f3, Sd2, Gd3, G:b5, a nawet d5 lub e5.
Ciekawe jest, że po 2.e4 a6 gra przechodzi na tory równie rzadkiej tzw. obrony manchesterskiej (St. George), będącej debiutem półotwartym.
