Nowofundland
Z Wikipedii
| Nowofundland (Newfoundland) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||||
| Kraj pochodzenia | ||||||||||||||
| Kanada | ||||||||||||||
| Klasyfikacja | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Wzorce rasy (linki zewnętrzne) | ||||||||||||||
| FCI, ANKC, CKC KC(UK), NZKC, UKC |
Nowofundland - jedna z ras psów, pochodząca z Nowej Fundlandii w Kanadzie - stąd jej nazwa.
Według klasyfikacji FCI należy do grupy II, obejmującej pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy, ściślej do sekcji 2 - "molosy", podsekcji 2.2 - psy górskie. Wpisany do wzorców ras pod numerem 252 (ostatnie zmiany we wzorcu z dnia 29-10-1996). Nie podlegają próbom pracy (do uzyskania praw hodowlanych lub championatu międzynarodowego nie są wymagane wyniki konkursów lub zawodów).
- Krótki rys historyczny
Według aktualnego stanu wiedzy rasa pochodzi z Nowej Fundlandii i powstała w wyniku krzyżówek psów zamieszkujących wyspę Indian Beotuk z dużymi psami do polowań na niedźwiedzie, które na wyspę przywieźli około 1100 roku Wikingowie; rasę ukształtowała zapewne także domieszka krwi ras psów przywiezionych z Europy przez rybaków - jednakże podstawowe cechy rasy pozostały niezmienione i już około roku 1600 można mówić o dużej stałości rasy - zarówno z punktu widzenia morfologii, jak i użytkowości (cechy charakteru). Dzięki temu nowofundland jest odporny na wpływ nawet bardzo surowych warunków klimatycznych - w tym zwłaszcza przy pracy w wodzie.
Większość współczesnych nowofundlandów wywodzi swój rodowód od psa - reproduktora Siki, żyjącego około roku 1920
- Przeznaczenie
Jest to pies ratowniczy pracujący w wodzie jak również pies zaprzęgowy używany do transportu ciężkich ładunków (obecnie wyłącznie sportowo).
- Wrażenie ogólne
Nowofundland to pies masywny i muskularny, cechujący się dobrą kondycją ruchową.
- ISTOTNE PROPORCJE
Sylwetka w obrysie prostokąta (wysokość psa jest niższa niż jego długość)- nieco dłuższego u suk, aniżeli u samców; tułów zwarty; głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.
- USPOSOBIENIE
Nowofundland znany jest ze swojej życzliwości, delikatności i łagodności - zwłaszcza w stosunku do ludzi; opiekuńczość ich została spopularyzowana m. in. w postaci suki- nowofundlandki Nana w powieści Jamesa M. Barrie Piotruś Pan.
- PODSTAWOWE CECHY ANATOMICZNE RASY
Głowa: Masywna, przy czym u suk nieco lżejsza, niż u samców; Mózgoczaszka: Czaszka: Kość ciemieniowa szeroka i lekko wysklepiona; kość potyliczna mocno rozwinięta. Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale nigdy ostro. Trzewioczaszka: Nos: Duży, dobrze pigmentowany, nozdrza dobrze rozwinięte; czarny u psów czarnych i biało czarnych, brązowy u psów brązowych. Kufa: o graniastym kształcie, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona fałd; kąciki wargowe widoczne, lecz nie przesadnie zaznaczone. Fafle: Miękkie. Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy. Oczy: niewielkie, osadzone umiarkowanie głęboko lecz szeroko; trzecia powieka nie powinna być widoczna; ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, u brązowych dopuszczalne nieco jaśniejsze. Uszy: nieduże, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych końcach, osadzone daleko w tyle głowy i do niej przylegające; przy mierzeniu koniec ucha winien u dorosłego psa sięgać do wewnętrznego kącika oka.
Szyja: Mocna i muskularna; znaczne podgardle niewskazane.
Tułów: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny. Górna linia: Pozioma, prosta i stabilna. Grzbiet: szeroki. Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione. Zad: Szeroki, kąt spadku około 30 stopni. Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, żebra dobrze wysklepione. Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, podkasanie niewskazane.
KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w stępie i w wolnym kłusie. Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, ustawione wyraźnie ukośnie. Łokcie: Przylegające. Śródręcze: Nieznacznie nachylone. Łapy: Duże lecz proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, palce mocne i ściśle do siebie przylegające, połączone błoną. KOŃCZYNY TYLNE: Miednica: mocna, szeroka i długa. Uda: Szerokie i muskularne. Kolana: Dobrze kątowane. Podudzie: Mocne i dość długie. Stawy skokowe: Stosunkowo krótkie, ustawione bardzo nisko, rozstawione szeroko i równolegle do siebie. Łapy: Mocne i zwarte.
OGON: O szerokiej i mocnej nasadzie, sięgający do pięty lub nieco poniżej; noszony w linii poziomej, w spoczynku zwisający, pokryty gęstym włosem.
CHODY: Długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych; nieznaczne kołysanie grzbietem jest naturalne; przy przyspieszaniu kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.
SZATA: WŁOS: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywy umiarkowanej długości i prosty bez loków (bywa lekko falisty). Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem; włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny; pióra na przednich i portki na tylnych kończynach. UMASZCZENIE: Czarne, biało-czarne i brązowe Ø Czarne; czasami występują białe znaczenia na piersi, palcach lub na końcu ogona; Ø Biało-czarne tzw. landseerowskie; preferowane przez hodowców rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona - pozostała część ciała biała, może mieć jednak minimalne czarne nakrapianie (uwaga: klasyfikacja FCI odróżnia biało-czarnego nowofundlanda od przypominającego go biało-czarnego landseera ect, stanowiącego odrębną rasę, nie uznawaną przez wiele organizacji kynologicznych). Ø Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu; białe znaczenia jak u czarnego; Ø Stalowe (niebieskie), biało-brązowe, dropiate - występują, lecz nie są uznawane przez wzorzec FCI (psy o takim umaszczeniu w FCI nie uzyskują praw hodowlanych).
WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Psy 71 cm (28 inches), Suki 66 cm (26 inches) Przeciętna waga: Psy około 68 kg, Suki około 54 kg.
2 lutego 2004, ważący 70 kg nowofundland, champion Darbydales's All Rise Pouchcove (domowo: Josh), wygrał BiS na Westminster Kennel Club Dog Show - najbardziej prestiżowej wystawie psów rasowych w USA.
