Niskie napięcie
Z Wikipedii
Niskie napięcie (zapisywane skrótowo jako nn) w energetyce oznacza napięcie elektryczne do 1000 woltów (czyli do 1 kV).
Napięcie sieciowe jednofazowe o wartości 230 V (dawniej 220 V) oraz trójfazowe 400 V (dawniej 380 V) używane powszechnie w Polsce jest również zaliczane do kategorii niskiego napięcia, co nie oznacza, że jest to napięcie bezpieczne.
Na świecie stosuje się napięcia sieciowe o wartości od 100 do 240 V (o częstotliwości 50-60 Hz). Napięcie takie jest charakterystyczne dla końcowego odcinka rozprowadzania energii elektrycznej w sieciach rozdzielczych. W terenach silnie zabudowanych (np. miastach) napięcie takie doprowadzane jest kablami ukrytymi pod ziemią. Natomiast w miejscach o rzadszej zabudowie (np. wsiach) stosuje się napowietrzne instalacje niskiego napięcia, wykonane ze stalowo-aluminiowych przewodów zawieszonych na słupach (drewnianych lub żelbetowych) wyposażonych w odpowiednie izolatory. Ostatnio coraz częściej stosuje się również splot izolowanych przewodów, co znacznie upraszcza montaż instalacji, jak również podnosi bezpieczeństwo i niezawodność sieci, poprzez eliminację zwarć powodowanych przez zwierzęta lub warunki atmosferyczne.
Przykładowo linie tramwajowe zasilane są napięciem stałym o wartości 500-800 V - w sensie energetycznym jest to więc również napięcie niskie.