Mistrzostwa Polski Par Klubowych w sporcie żużlowym
Z Wikipedii
Mistrzostwa Polski Par Klubowych w sporcie żużlowym - zawody corocznie rozgrywane od 1973 roku, organizowane pod patronatem GKSŻ, w celu wyłonienia najlepszej pary zawodników w Polsce.
[edytuj] Zmiany zasad
W pierwszych latach mistrzostwa były prowadzone oddzielnie dla drużyn I i II ligi (oficjalnie w statystykach za medalistów MPPK uznaje się drużyny, które walczyły w I lidze). Po zakończonym meczu ligowym rozgrywano dwa biegi z udziałem par z klubów biorących udział w spotkaniu. Każda drużyna spotykała się z inną czterokrotnie (2 razy u siebie i 2 na wyjeździe). Sumowano zdobyte punkty we wszystkich meczach. Kluby zgłaszały po trzech żużlowców.
Od 1974 roku wprowadzono finały jednodniowe, a drużyny mające walczyć o medale wyłaniano na podstawie wspomnianych wynikach po meczach ligowych. Od 1976 roku połączono rozgywki MPPK I i II ligi. W latach 1974-78, 1981-85, 1992-94 w finale brało udział siedem par, w latach 1979-80 oraz 1990-91 sześć par, jeżdżono wg tabeli 15-biegowej. Od roku 1986 do 1989 o medale rywalizowało dziewięć par, w każdym z biegów uczestniczyło sześciu żużlowców (po trzy pary), natomiast punktowano 5-4-3-2-1-0. Zrezygnowano z rozgrywania finałów takim systemem ze względu na dużą ilość wypadków na torze.
Dzisiaj MPPK rozgrywane są wg tabeli 21-biegowej, a każda para startuje sześć razy. W finale jeździ siedem zespołów trzyosobowych (w tym jeden rezerwowy). Zespoły wyłaniane są w trzech grupowych turniejach eliminacyjnych, z których awansują po dwie pary. Siódmy zespół uzupełniający obsadę finału to para gospodarzy zawodów.
