Mieszacz
Z Wikipedii
Mieszacz to układ elektroniczny służący do wytworzenia z dwóch wejściowych sygnałów zmiennych trzeciego sygnału zmiennego o częstotliwości będącej kombinacją częstotliwości sygnałów wejściowych.
Jeżeli f1 to częstotliwość pierwszego sygnału wejściowego, f2 to częstotliwość drugiego sygnału wejściowego, to częstotliwości sygnału wyjściowego można zapisać wzorem ogólnym: n * f1 + m * f2, gdzie n i m to dowolne liczby całkowite (również ujemne). W praktyce wykorzystuje się tylko trzy podstawowe wyniki, czyli f2 − f1, f1 − f2 lub f1 + f2, gdyż pozostałe składowe na wyjściu mieszacza mają już znacznie niższą amplitudę. W celu wydzielenia żądanego sygnału na wyjściu mieszacza zawsze stosuje się filtr pasmowy.
Do przeprowadzenia mieszania dwóch częstotliwości potrzebny jest element nieliniowy - np. dioda, tranzystor, lampa próżniowa lub wręcz specjalny układ. Mieszanie może zachodzić na drodze sumacyjnej (na wejście elementu podana jest suma obu sygnałów) lub iloczynowej (oba sygnały są podawane na oddzielnie wejścia analogowego układu mnożącego), mówimy odpowiednio o mieszaczach sumacyjnych lub iloczynowych. Gdy konstrukcja mieszacza jest taka, że na jego wyjściu brak jest sygnału wejściowego f1 lub f2, to taki mieszacz nazywa się mieszaczem zrównoważonym (jeśli na wyjściu brak jest obu sygnałów wejściowych f1 i f2, jest to mieszacz podwójnie zrównoważony).
Mieszacze znalazły szerokie zastosowanie w radiotechnice - pojawiły się w powszechnym użyciu pod koniec lat 20. XX wieku i są powszechnie wykorzystywane do dzisiaj, gdyż są podstawą odbioru superheterodynowego stosowanego niemalże we wszystkich odbiornikach fal radiowych. Jest to możliwe, gdyż przy mieszaniu sygnału o pewnej szerekości pasma (np. sygnału zmodulowanego AM) z sygnałem o stałej częstotliwości (sinusoidalnym) zostaje zachowane pasmo sygnału wejściowego, tylko przeniesione w inne miejsce na osi częstotliwości (zachowane zostają szerokości, kształt, czy stosunki amplitud wstęg bocznych).
