Mieczysław Łubiński
Z Wikipedii
Mieczysław Łubiński (ur. 6 września 1921 w Warszawie, zm. 20 maja 2004), prof. dr habilitowany, specjalista budownictwa lądowego, w szczególności w dziedzinie oceny niezawodności oraz zmęczenia konstrukcji.
W 1946 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Obronił doktorat w 1955, w 1962 habilitował się; w 1968 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, 1972 profesorem zwyczajnym. Od 1977 członek korespondent PAN, później członek rzeczywisty.
Od 1951 związany z Politechniką Warszawską, od 1968 wieloletni profesor tej uczelni. W latach 1969-1970 był prorektorem, a 1970-1973 rektorem uczelni.
Projektował i nadzorował realizację m.in. odbudowy Warszawskiego Węzła Kolejowego PKP, rozbudowy Huty Bankowej, Zakładów Przemysłu Bawełnianego w Zambrowie i Fastach, obiektów siłowni wodnych Zespołu Myczkowice, Brzeg Dolny i Koronowo, Rurociągu Naftowego Przyjaźń. Wieloletni dyrektor Międzyresortowego Instytutu Przemysłu Budowlanego w Warszawie.
Działacz Polskiego Związku Inżynierów Techników Budownictwa (1968-1970 wiceprzewodniczący), laureat nagród resortowych; członek Prezydium Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. W latach 1974-1980 był zastępcą przewodniczącego Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy, 1980-1985 posłem na Sejm PRL. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL.
Autor i współautor ponad 160 prac naukowych, m.in. Wymiarowanie konstrukcji stalowych. Nowe metody (1956), Lekkie konstrukcje stalowe (1961), Konstrukcje metalowe (1966).
[edytuj] Źródła
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja trzecia, Warszawa 1993
- nekrolog w "Gazecie Wyborczej" z 22-23 maja 2004