Medal za Ratowanie Tonących
Z Wikipedii
Medal Za ratowanie tonących (ros. Медаль "За спасение утопающих") – radzieckie i rosyjskie odznaczenie cywilne.
Medal Za ratowanie tonących został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 16 lutego 1957 roku. Regulamin zmieniono w 1980. Po rozpadzie ZSRR, medal został ustanowiony jako odznaczenie rosyjskie.
[edytuj] Zasady nadawania
Medalem Za ratowanie tonących nagradzano ratowników oraz innych obywateli ZSRR, a także cudzoziemców za śmiałość, odwagę i ofiarność wykazane przy ratowaniu ludzi na wodzie, za wysoką czujność i bystrość, w rezultacie czego uniknięto nieszczęśliwych wypadków z ludźmi na wodzie, a także za wzorową oragnizację służby ratowniczej na wodzie.
Medal można było nadawać wielokrotnie, chociaż były to rzadkie przypadki (najwięcej zdarzyło się czterokrotnie). W sumie, Medalem nagrodzono około 24.000 osób.
[edytuj] Opis odznaki
Odznakę medalu stanowi wykonany z metalu krążek o średnicy 32 mm, na którego awersie znajduje się wyobrażenie ratownika holującego tonącego w wodzie. Na obwodzie na górze umieszczono napis: ЗА СПАСЕНИЕ, na dole: УТОПАЮЩИХ (pol. "Za ratowanie - tonących"). Na rewersie jest na górze sierp i młot (godło ZSRR), pod nim w centrum gałązka laurowa, a na dole napis: CCCP (pol.: ZSRR). Po rozpadzie ZSRR, medal ma na rewersie napis: РОССИЯ (Rosja), przy pozostawieniu sierpa i młota i gałązki laurowej.
Medal zawieszany jest na metalowej pięciokątnej baretce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego szerokości 24 mm z trzema wąskimi białymi paskami przy brzegach i jednym pośrodku.
Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po medalu Za odwagę w pożarze.
Zobacz też:
- Medal Za Ratowanie Ginących (Polska)
- Medal Za Ofiarność i Odwagę (Polska)
