Maria Anuncjata Karolina Bonaparte
Z Wikipedii
Maria Anuncjata Karolina Bonaparte ( fr. Marie-Annonciade Caroline, Altesse Impériale et Royale), znana jako Karolina (ur. 25 marca 1782 w Ajaccio, zm. 18 maja 1839 we Florencji) - siódme, przedostatnie dziecko (trzecia, najmłodsza córka) pary Carlo Maria Buonaparte i Letycji, zatem najmłodsza siostra Napoleona I.
W roku 1793 Letycja wraz z trójką najmłodszych dzieci uciekła z Korsyki do Francji. Wkrótce zaczęła się wielka kariera jej syna Napoleona i Letycja mogła przenieść się z Marsylii, gdzie utrzymywała się przyjmując pranie pościeli i bielizny, do Paryża. W nowej rezydencji Bonapartych - Pałacu Elizejskim - w Paryżu Karolina poznała w roku 1799 Joachima Murata i poślubiła go 20 stycznia 1800 r.
Karolina była ogromnie ambitna i dzięki niej Murat zrobił wielką karierę: w r. 1803 został głównym dowódcą armii francuskiej w Hiszpanii, 1804 gubernatorem Paryża i marszałkiem Francji, w 1806 wielkim księciem Kleve i Bergu i na koniec 1808 królem Neapolu. Jedna z nadziei Karoliny nie spełniła się: jej syn Napoleon Achilles nie został następcą tronu Cesarstwa Francuskiego, gdyż Napoleonowi urodził się syn Napoleon Franciszek.
Kongres wiedeński, nie bez wahania, gdyż Murat był ceniony przez przeciwników jako wielki żołnierz, zwrócił w 1815 roku tron Neapolu dynastii Burbonów Obojga Sycylii. Karolina przebywała w czasie kongresu w Wiedniu, zaprzyjaźniła się z Metternichem i próbowała ratować tron dla swoich dzieci. W czasie 100 dni Napoleona Murat opowiedział się stronie Cesarza, a po klęsce pod Waterloo wybrał się na jesieni 1815 z paroma oddziałami zwolenników do Kalabrii, by odzyskać swój tron. Został schwytany i rozstrzelany na rozkaz króla Obojga Sycylii Ferdynanda IV.
Owdowiała Karolina zamieszkała w Trieście pod nazwiskiem hrabiny de Lipona (anagram "Napoli", Neapolu). Z jej czworga dzieci tylko Lucien (1803-1878) odegrał większą rolę, szczególnie jako polityk za panowania kuzyna Napoleona III.
[edytuj] Bibliografia
- Biographie Générale, 1- 48, Paris 1866.
