Mangustowate
Z Wikipedii
| Mangustowate | |
 Surykatka (Suricata suricatta) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | mangustowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Herpestidae | |
| Bonaparte, 1845 | |
Mangustowate (Herpestidae) - rodzina ssaków łożyskowych z rzędu drapieżnych, zaliczana do kotokształtnych (Feliformia).
[edytuj] Opis
Mangustowate są niewielkimi drapieżnikami. Największe gatunki rzadko przekraczają wagę 3 kg. Wszystkie mają stosunkowo długie ciało z krótkimi ale silnymi kończynami. Łapy zakończone są silnymi, słabo zakrzywionymi pazurami, bardzo przydatnymi przy zdobywaniu pożywienia lub wykopywaniu nor. Głowa mangustowatych jest niewielka, ze stosunkowo krótkim pyskiem i małymi okrągłymi uszami. Są to kolejne przystosowania ułatwiające drążenie jam w ziemi. Bardzo charakterystyczną cechą większości mangust jest kształt źrenicy. Jest ona owalna i pozioma, podobnie jak u niektórych ssaków parzystokopytnych (np. kóz). Większość innych Carnivora ma źrenicę okrągłą lub pionową (jak np. u kotowatych).
Mangustowate odżywiają się głównie niewielkimi zwierzętami: owadami, pajęczakami w tym również skorpionami, niewielkimi kręgowcami, gryzoniami, jaszczurkami i wężami, niekiedy również ptasimi jajami i pisklętami. Mangusty są bardzo znane z tego, że potrafią upolować jadowite węże, takie jak żmije i kobry. Nie są odporne na jad węży, ale mają wystarczająco szybki refleks, aby uniknąć ukąszenia. Wiele gatunków posiada również bardzo rozwiniętą strukturę społeczną. Surykatki żyją w grupach od 20 do 50 osobników, wśród których występuje podział na funkcje. Niektóre są strażnikami kolonii, inne zajmują się szczeniętami, podczas gdy pozostałe okazy poszukują pożywienia.
[edytuj] Systematyka
Rodzina obejmuje ponad 30 gatunków. Jeszcze do niedawna mangustowate były łączone w jedną wspólną rodzinę wraz z łaszowatymi (Viverridae). Dopiero niedawne badania Wilsona i Reedera (1993) udowodniły, że obie te rodziny nie są ze sobą blisko spokrewnione i wywodzą się od innych przodków. Rodzina mangustowatych dzieli się na dwie podrodziny:
- Herpestinae - obejmującą większość gatunków mangustowatych rozprzestrzenionych w Afryce, Azji i południowej Europie.
- Galidiinae - malgaskie mangusty, obejmujące kilka bardzo rzadkich i słabo poznanych gatunków zasiedlających wyłącznie Madagaskar.
