Maciej Rolbiecki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Maciej Rolbiecki (ur. 1786, zm. 6 marca 1831), wojskowy polski, podpułkownik Wojska Polskiego.

Urodzony w powiecie michałowskim na Pomorzu, pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Sas, był synem Karola i Marianny z Kucharskich. Po początkowych naukach w domu rodzinnym został wcielony do pruskiej szkoły kadetów w Chełmnie (1794), później przeszedł do Wyższego Zakładu Kadetów w Berlinie (1798), który ukończył w 1801. Służył w 33 regimencie piechoty (stacjonujacym w Kłodzku), brał udział w bitwie pod Austerlitz (14 października 1806). Doszedł do stopnia porucznika.

W kwietniu 1807 przeszedł do tworzonego wojska polskiego w stopniu kapitana, do sztabu generała Jana Henryka Dąbrowskiego; zachowując obowiązki w sztabie, miesiąc później został przydzielony do 2 pułku piechoty (późniejszego 10 pułku piechoty). Brał udział w oblężeniu Gdańska (1807), potem m.in. w kampanii rosyjskiej 1812, uczestniczył w bitwach pod Tylżą (28 grudnia 1812) i Labiau (3 stycznia 1813). W latach 1813-1814 przebywał w niewoli rosyjskiej.

W lutym 1815 podjął służbę w armii Królestwa Polskiego. W randze majora został przydzielony do 1 pułku strzelców pieszych w Warszawie, dowodził tam kolejno 2 i 1 batalionem. W październiku 1820 otrzymał awans na podpułkownika. Od stycznia 1830 czasowo zastępował generała Piotra Szembeka na stanowisku dowódcy dywizji. W t.r. prezentował swój pułk przed przebywajacym w Królestwie Polskim carem Mikołajem I, uzyskując uznanie i pochwały. W maju 1830 został odznaczony Znakiem Honorowym za 20 lat wzorowej służby oficerskiej.

Po wybuchu powstania listopadowego nakłonił Szembeka do przystapienia do powstańców. Po nominacji generała Szembeka na gubernatora Warszawy Rolbiecki w grudniu 1830 został ostatecznie dowódcą dywizji, ale utracił stanowisko w ramach reorganizacji piechoty w końcu stycznia 1831. Przydzielony do Sztabu Głównego, wkrótce popełnił samobójstwo, być może załamany odsunięciem od czynnej służby wojskowej.

Miał synów Teodora Kajetana (autora rozpraw na tematy agrarne) i Aleksandra Przemysława (urzędnika administracji leśnej).

Źródła: