Mały kodeks karny
Z Wikipedii
Dekret z 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy państwa (tzw. mały kodeks karny) to akt prawny z okresu wczesnej Polski Ludowej. Zastąpił wcześniej obowiązujące uregulowania prawne: kodeks karny z 1932 r. oraz Dekret o Ochronie Państwa z 30 października 1944 r.
Zmiany w prawie karnym, wprowadzone przez komunistyczne władze Polski Ludowej służyły do walki z przeciwnikami politycznymi nowego ustroju. Mały kodeks karny przewidywał karę śmierci za 13 rodzajów przestępstw, m. in. udział w organizacji lub grupie o charakterze zbrojnym, posiadanie broni i amunicji, sabotaż gospodarczy, "sprzedajność obcym", szpiegostwo i inne.
Nazwa "Mały kodeks karny" odnosi się do funkcji, jaką w praktyce pełnił ów dekret. Od daty jego wejścia w życie aż do 31 grudnia 1969 był on bowiem istotną częścią polskiego prawa karnego, aż do wejścia w życie Kodeksu Karnego, uchwalonego w 1969 roku.
Przepisy małego kodeksu karnego były bardzo surowe, pole do nadinterpretacji dawał zwłaszcza artykuł dotyczący "rozpowszechniania nieprawdziwych informacji" (art. 22), na podstawie którego spora grupa osób została osądzonych i skazanych za błahe czyny, jak na przykład opowiadanie dowcipów o tematyce politycznej.
