Lucien Goldmann
Z Wikipedii
Lucien Goldmann (ur. 1913 w Bukareszcie, Rumunia, zm. 1970 w Paryżu, Francja) - filozof francuski, przedstawiciel strukturalizmu genetycznego.
Goldmann rozpoczął studia w Bukareszcie, które kontynuował następnie w Wiedniu i Paryżu (od 1934). W okresie wojny przebywał w Szwajcarii, współpracując z Jeanem Piagetem, a następnie przeniósł się do Paryża, gdzie mieszkał do śmierci.
Pracownik paryskiego Centre national de la recherche scientifique oraz profesor paryskiej École pratique des hautes études, następnie profesor uniwersytetu w Brukseli i kierownik tamtejszego ośrodka badań nad socjologią literatury.
Uważany był i sam się uważał za ucznia György Lukácsa, w odróżnieniu jednak od którego - mimo przekonań socjalistycznych i zainteresowań politycznych - nie związał się organizacyjnie z ruchem komunistycznym. Myśl Goldmanna wyznaczyły cztery inspiracje teoretyczne: G.W.F. Hegel, Karol Marks, György Lukács, Jean Piaget, a jego stanowisko określa się jako strukturalizm genetyczny.
[edytuj] Najważniejsze prace:
- La communauté humaine et l'univers chez Kant (1948);
- Sciences humaines et philosophie (1953; wyd. polskie: Nauki humanistyczne a filozofia, tłum. E. Jerzyńska, Warszawa 1961);
- Le Dieu caché. Étiude sur la vision tragique dans les Pensées de Pascal et dans le théâtre de Racine (1955);
- Recherches dialéctiques (1959);
- Pour une sociologie du roman (1964);
- Structures mentales et création culturelle (1970);
- Marxisme et scences humaines (1970);
- Lukács et Heidegger (1973).
