Liezel Huber
Z Wikipedii
Liezel Huber, z domu Horn (ur. 21 sierpnia 1976 w Durbanie), tenisistka południowoafrykańska, specjalistka gry podwójnej, zwyciężczyni Wimbledonu w deblu, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.
Przed rozpoczęciem kariery zawodowej (1993) liderowała rankingowi juniorek RPA. W 1995, partnerując rodaczce Mariaan de Swardt, debiutowała w deblowym turnieju wielkoszlemowym (Australian Open). Rok później po raz pierwszy wystąpiła w turnieju singlowym w cyklu WTA Tour (Chicago), a w 1998 uczestniczyła jako singlistka w dwóch imprezach wielkoszlemowych (French Open i US Open). W 2001 była w ćwierćfinale turnieju w Tokio (Princess Cup), po zwycięstwie m.in. nad reprezentantką Uzbekistanu Irodą Tuliaganową (wówczas nr 25 WTA). Najwyższe miejsce w rankingu gry pojedynczej Huber zajmowała w marcu 1999 - nr 131.
Znacznie większymi osiągnięciami Huber może pochwalić się w deblu. Pierwszy raz w finale turnieju rangi WTA Tour była w 1998 w Warszawie, partnerując Karin Kschwendt. W 1999 doszła do półfinału Wimbledonu (z Katariną Srebotnik) i ćwierćfinału US Open (z Kimberly Po, eliminując najwyżej rozstawione Janę Novotną i Nataszę Zwieriewą). Pierwsze zwycięstwo turniejowe odniosła w 2001 w Tokio (Princess Cup), występując w parze z Carą Black. W tym samym roku wygrała jeszcze jeden turniej tokijski (Japan Open) z Rachel McQuillan oraz imprezę w Szanghaju. Kolejne pięć turniejów wygrała w 2003 (m.in. w Warszawie). W 2004 wygrała jeden turniej i była w czterech finałach, w tym po raz pierwszy w finale wielkoszlemowym na Wimbledonie (w parze z Japonką Ai Sugiyamą uległa Carze Black i Rennae Stubbs).
W 2005 odniosła dwa zwycięstwa turniejowe - w Italian Open i na Wimbledonie. W obu turniejach partnerowała jej Cara Black - w finale w Rzymie pokonały Marię Kirilenko i Anabel Medinę Garrigues, a w Londynie Swietłanę Kuzniecową i Amelie Mauresmo. W lipcu 2005 awansowała na najwyższe w karierze miejsce w rankingu deblistek - nr 4. Była w 2005 w finale Australian Open w grze mieszanej (z Ullyettem). Krótko po Wimbledonie odniosła kontuzję, która wykluczyła ją z gry do końca sezonu. Mimo to Huber i Black zostały najlepszą parą sezonu (były razem także m.in. w finale French Open), ale ponieważ Huber nie była zdolna do gry, Cara Black występowała z Rennae Stubbs, z którą również zdołała zakwalifikować się do deblowego Masters.
W lutym 2006 odniosła trzynaste zwycięstwo turniejowe (Bangalore, z Sanią Mirzą), a w kwietniu tegoż roku była po raz 25. w finale turniejowym (Amelia Island, także z Mirzą). Jej trenerami są mąż Tony Huber (zawarli związek małżeński 19 lutego 2000) i Mariaan de Swardt. W 2000 wystąpiła w deblu na igrzyskach olimpijskich w Sydney, ale w parze z Amandą Coetzer odpadła już w I rundzie. W 2003 debiutowała także w zespole narodowym w Pucharze Federacji. Działa w Stowarzyszeniu Tenisistek Zawowodych (WTA), w latach 2003-2004 wchodziła w skład rady zawodniczek. Zainicjowała działalność fundacji charytatywnej Liezel's Cause, pomagającej ofiarom huraganów Katrina i Rita.
Jest zawodniczką praworęczną, z bekhendem oburęcznym. Preferuje grę na kortach twardych.
Wygrane turnieje (wszystkie w grze podwójnej):
- 2001 Tokio (Princess Cup, z Carą Black), Tokio (Japan Open, z Rachel McQuillan), Szanghaj (z Lenką Nemeckovą)
- 2002 Aucland (z Nicole Arendt)
- 2003 Miami, Warszawa (z Magdaleną Malejewą), Sarasota (z Martiną Navratilovą), Madryt (z Jill Craybas), Linz (z Ai Sugiyamą)
- 2004 Hyderabad (z Sanią Mirzą)
- 2005 Wimbledon, Rzym (oba z Carą Black)
- 2006 Bangalore (z Sanią Mirzą)
Finały turniejowe:
- gra podwójna:
- 1998 Warszawa (z Karin Kschwendt)
- 2000 Kuala Lumpur (z Vanessą Webb)
- 2001 Pattaya (z Wynną Prakusyą)
- 2004 Wimbledon (z Ai Sugiyamą), Gold Coast (z Magdaleną Malejewą), Montreal (Canadian Open, z Tamarine Tanasugarn), Filadelfia (z Coriną Morariu)
- 2005 French Open, Ad-Dauha, Berlin (wszystkie z Carą Black)
- 2006 Miami (z Martiną Navratilovą), Amelia Island (z Sanią Mirzą)
- gra mieszana:
- 2005 Australian Open (z Kevinem Ullyettem)
