Leon Dembowski (polityk)
Z Wikipedii
Leon Dembowski (ur. 1789, zm. 1878) - polski polityk, zaufany współpracownik księcia Adama Jerzego Czartoryskiego.
Dembowski pochodził z zamożnej polskiej rodziny ziemiańskiej herbu Jelita, szeroko skoligaconej ze sferami arystokratycznymi. Jego rodzicami byli Józef i Konstancja z Narbutów. Ojciec był właścicielem majątków Harmaki i Hałuzińce, rotmistrzem kawalerii narodowej i kawalerem orderu św. Stanisława.
Leon Dembowski organizował Gwardię Narodową oraz rezerwową dywizję departamentu lubelskiego w wojnie 1812 r. W 1815 został członkiem Rządu Tymczasowego. W Królestwie Polskim był posłem na sejm w 1820 i 1830 r. W 1830 r. został mianowany senatorem z tytułem kasztelana.
W czasie powstania listopadowego był członkiem Rady Administracyjnej. Należał do grona polityków przeciwnych walce z Rosją.
W l. 1861 - 1867 piastował urząd członka Rady Stanu Królestwa Polskiego (jak i dyrektora Komisji Rządowej Sprawiedliwości). Potem był jeszcze prezesem Najwyższej Komisji Edukacyjnej.
Był właścicielem majątków Bronice i Drzewice, które przynosiły mu dość spore dochody.
Z małżeństwa z Julią z Korwin Kochanowskich przyszedł na świat Edward. Z drugiej żony - Seweryny z Chłędowskich (siostry jego synowej) miał syna Henryka i córki Jadwigę i Marię.
Leon Dembowski został pochowany na cmentarzu powązkowskim w Warszawie w kwaterze 12. Pozostawił po sobie obszerne pamiętniki, stanowiące cenne źródło wiedzy o jego czasach
