Ladros
Z Wikipedii
Ladros to kraina w stworzonym przez J. R. R. Tolkiena fikcyjnym świecie Śródziemia.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Wyżynny kraj na północny wschód od Dorthonionu. Przez krótki czas było we władaniu Domu Beora jako lenno, do czasu klęski w Dagor Bragollach, na rzecz Morgotha.
Pierwotnie region prawdopodobnie był lennem Finroda Felagunda, a przynajmniej jego braci Angroda i Aegnora o czym wzmiankuje Simarillion mówiąc o "Północnych Stokach Dorthonionu". Region został później przekazany jako lenno dla Boromira z Rodu Beora (działo się to prawdopodobnie około 400r. I ery) wzamian za długoletnią lojalność jego członków.
W Rodzie Beora było trzech władców Ladros: Boromir, jego syn Bregor i syn Bregora - Bregolas. W jego właśnie czasach Morgoth, "przygniótł" Dorthonion i Ladros po Dagor Bragollach, w której to bitwie zginął Bregolas. Jego brat Beren i dwunastu wiernych mężczyzn stali się banitami we własnym kraju, nękając siły Morgotha z ich ukrytej kryjówki przy Stawie Aeluin położonego na południowych granicach Ladros. Zostali zdradzeni przez Gorlima Nieszczęśliwego. Zabito wszystkich, oprócz Berena, który zdołał uciec na południe. Po tych wydarzeniach Ladros upadło pod jarzmem Morgotha i zostało pochłonięte przez Wielkie Morze.
Nazwa może oznaczać: "Równiny Rosy" lub coś zbliżonego.
