Kwestia ceny
Z Wikipedii
opowiadanie napisane przez Andrzeja Sapkowskiego i opublikowane w czasopismach i dziełach zbiorowych takich jak:"Nowa Fantastyka" 9/1990, Wiedźmin, REPORTER 1990, Ostatnie życzenie, superNOWA 1993, Opowieści o wiedźminie, tom 1., Świat Książki 2002.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Geralt zostaje zaproszony na dwór królowej Calantche, władczyni Cintry. Musi się przebrać za pewnego rycerza. Podczas uczty siedzi obok samej królowej. Ma ona dla Geralta ważne zadanie. Nie wyjawia mu jednak na razie, na czym ono polega, jest jednak pewna, że Geralt je wykona, gdyż według niej każde zadanie zależy od ceny.
Tymczasem przyjęcie trwa dalej. Na uczcie jest wielu kandydatów do ręki księżniczki Cintry, Pavetty. Podczas uczty pojawia się jednak tajemniczy Jeż z Erlenwaldu. Zgodnie ze swym ślubem nie zdejmuje on hełmu, dopóki nie wybije północ. Jeż oznajmia, że Pavetta należy się jemu, zgodnie z prawem niespodzinki. Przed laty uratował on życie jej ojcu, który zagubił się na polowaniu. Ten obiecał dać mu coś, co już ma, a czego się nie spodziewa. Była to właśnie Pavetta.
Słowa te urażają rycerza ze Skelige, Cracha an Craicha i wielu innych rycerzy. Po stronie Jeża stają opiekun Cracha, król Eist, a także druid Myszowór i Geralt. Calantche daje znać wiedźminowi, że to Jeża ma właśnie zabić, wiedźmin jednak odmawia wykonania zadania. Wybija północ. Jeż zdejmuje hełm i ujawnia swą twarz, twarz jeża. Oświadcza, że nie chce korony, tylko Pavette. Pavetta oznajmia, że chce z nim odejść. Wściekły Crach rzuca się na Jeża i rani go. Wówczas Geralt ogłusza Cracha i w obronie Jeża zabija trzech strażników. Wtem Pavetta wydała z siebie okrzyk, który powalił na ziemię wszystkich ludzi. Była to jej moc, którą odziedziczyła po babce. Przekroczyła jednak możliwą barierę i nie potrafi nad nią zapanować. Geralt i Myszowór uderzyli w nia mocą i przerwali jej kontakt z magią. Wybija północ (prawdziwa, bo wcześniejsze jej wybicie, to była pomyłka dzwonnika). Jeż (a naprawdę Duny) odzyskuje ludzką twarz. Calantche daje mu Pavette.
Duny wyjaśnia, że został zaklęty przez czarnoksiężnika, któremu naraził się jego ojciec. Od północy do świtu ma ludzką twarz, a w pozostałe godziny twarz jeża. Tylko prawo niespodzianki mogło zdjąć z niego czar. Wstaje ranek, a Duny ma normalną twarz. Calantche zdjeła z niego klątwę swoją zgodą. Wyjaśnia się, że Pavetta ma moc, ponieważ straciła dziewictwo z Dunym. Eist oświadcza się Calantche i zostaje przyjęty. Gdy Duny chce nagrodzić Geralta ten żąda od niego prawa niespodzianki. Pavetta jest bowiem w ciąży.
Opowiadania: Wiedźmin • Ostatnie życzenie • Miecz przeznaczenia • Coś się kończy, coś się zaczyna
Powieści sagi o wiedźminie: Krew elfów • Czas pogardy • Chrzest ognia • Wieża jaskółki • Pani jeziora
