Księga Wyjścia
Z Wikipedii
| Stary Testament |
Kanon protestancki, katolicki, prawosławny i koptyjski
|
Kanon katolicki, prawosławny i koptyjski
|
Kanon prawosławny i koptyjski
|
Kanon rosyjski i koptyjski
|
Kanon koptyjski
|
Księga Wyjścia [Wj], Druga Księga Mojżeszowa [2 Mojż], Exodus [Ex] (hebr. שמות (Szemot) - "imiona" - od pierwszych słów księgi, gr. Εξοδος Exodos z Septuaginty) to druga księga Pisma Świętego.
Księga Wyjścia należy do Pięcioksięgu i tym samym do Starego Testamentu. Jest bardziej spójna i przejrzysta niż poprzedzająca ją Księga Rodzaju. Choć większości wydarzeń nie da się poprzeć innymi źródłami historycznymi, pobyt Izraelitów w Egipcie jest niezaprzeczalny.
Według tradycji autorem Księgi Wyjścia jest Mojżesz; współcześnie uważa się, że fragmenty Księgi powstawały w różnych epokach historycznych, a w redakcji dominowała tradycja kapłańska oraz deuteronomiczna (teoria źródeł)
Prawdopodobnie najważniejszą część Księgi Wyjścia stanowi rozdział 20, w którym Jahwe nadaje swojemu ludowi prawo - Dekalog, czyli 10 przykazań.
[edytuj] Wydarzenia
- Izraelici w Egipcie
- Narodziny Mojżesza
- Bóg objawia się Mojżeszowi - "Jestem, który Jestem"
- Spotkania Mojżesza z faraonem
- Plagi egipskie:
- Ucieczka Izraelitów z Egiptu
- Przejście przez Morze Czerwone
- Narzekania Izraelitów, zesłanie manny i przepiórek, wytryśnięcie wody ze skały
- Mojżesz na górze Synaj
- 10 przykazań i dalsze prawa
- Zasady budowy przybytku, obchodzenia świąt itd.
- Odstępstwo Izraelitów, kult złotego cielca
- Budowa Przybytku
Dalsze wydarzenia opisuje Księga Kapłańska.
| Pięcioksiąg (Tora) |
|---|
|
Księga Rodzaju (Rdz) - Księga Wyjścia (Wj) - Księga Kapłańska (Kpł) -
Księga Liczb (Lb) - Księga Powtórzonego Prawa (Pwt) |
