Kryzys messyński
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Kryzys messyński (ang. Messinian Event) - geologiczne zdarzenie, podczas którego Morze Śródziemne prawie kompletnie wyparowało. W tym okresie Nil płynął aż do Sycylii, łacząc się z Dunajem. Pozostały kaniony rzek wcięte na 3 km pod obecny poziom morza.
Pierwsze dowody zostały dostarczone z rdzeni odwiertów dna statku badawczego RV Glomar Challenger. W rdzeniach z wiercenia dna morza znaleziono wtedy rzeczne otoczaki, gips,anhydryt, sól i inne minerały powstające z nasyconej solanki jakie dziś formują się w zatoce Karabogazgoł czy w Salt Lake.
W Asuanie 1200 km od delty Nilu dno kanionu jest 700 m pod osadami. Stwierdzono to latach 50 XX wieku przy projektowaniu Tamy Asuańskiej. Takie wcięcie mogło się wytworzyć tylko przy obniżonym ujściu Nilu. Odwierty w Kairze potwierdziły głęboki kanion pokryty późniejszymi osadami. Wydobyto skamieniałe muły zawierające pęknięcia jakie formują się na powierzchni, gdy muł wysycha i pęka. Dno kanionu w Kairze znajduje się 2400 m poniżej poziomu morza. Oznacza to, że depresja śródziemnomorska musiała być co najmniej tej głębokości, gdyż kanion żłobiony był przez płynące w dół wody rzeki Nil.
Rdzenie z dna morskiego pokazują szereg cykli zalewania i osuszania morza. Gdyby dziś Gibraltar się zamknął, woda wyparowałaby w ciągu mniej niż 1000 lat, a biorąc pod uwagę suchy klimat okresów zlodowaceń, depresyjny wzrost temperatury i efekt Sirocco – w około 300 lat. W skali geologicznej jest to bardzo krótki i trudny do uchwycenia okres. Geotektoniczne zamknięcie cieśniny jest możliwe także w przyszłości. Dyskutowane są różne mechanizmy które mogły doprowadzić do zamknięcia cieśniny:
- przechylanie izostatyczne
- procesy sedymentacyjne
- obniżenie poziomu oceanów
- dryft płyt tektonicznych
Np. lodowce na północy platformy kontynentalnej mogą powodować zanurzenie jej na północy i uniesienie na południu. W Pirenejach podczas zlodowaceń tworzyły się pokaźne lodowce. Dziś proces odwrotny powoduje obniżanie wybrzeży Portugalii czy podnoszenie się Skandynawii jako zauważalne w historycznej skali cofanie się morza. Stare porty są kilometry od brzegu z powodu ruchów izostatycznych. W przypadku osuszenia depresji śródziemnomorskiej powinno nastąpić wtórne zamknięcie Cieśniny Gibraltarskiej spowodowane podniesieniem dna wynikającym z prawa Archimedesa. Występowanie tego zjawiska w późnym okresie tłumaczy karłowate endemiczne gatunki słoniowatych i hipopotamów na wyspach Morza Śródziemnego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://earth.leeds.ac.uk/tectonics/messinian/index.htm
- http://www.messinianonline.it/
- http://www-odp.tamu.edu/publications/160_SR/160TOC.HTM#2
- http://www.soton.ac.uk/~imw/messin.htm