Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego
Z Wikipedii
Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego - konfederacja przywracająca Królestwo Polskie, której powstanie ogłoszono na sesji Sejmu nadzwyczajnego Księstwa Warszawskiego 28 czerwca 1812. Na początku sesji sejmowej minister skarbu księstwa Tadeusz Matuszewicz miał powiedzieć: Powstanie więc Polska, co mówię? Jest Polska, a raczej nigdy ona być nie przestała.
Plan jej powstania wysunął Napoleon Bonaparte jeszcze w maju tegoż roku, po konsultacjach z Tadeuszem Matuszewiczem. Realizując to porozumienie król Saksonii i książę warszawski Fryderyk August dekretem z dnia 26 maja zrzekł się wszystkich swych kompetencji na rzecz Rady Ministrów Księstwa Warszawskiego. W założeniach przywrócenie Królestwa Polskiego miało wspomóc siły koalicjantów w czasie wojny z Rosją. Wielka Armia, wkraczając na ziemie zabrane, występowała tym samym jako wyzwolicielka Polaków.
Marszałkiem konfederacji został Adam Kazimierz Czartoryski, powołano organ wykonawczy - Radę Konfederacji (Generalność). Sam akt jej zawiązania wpisano niezwłocznie do metryki koronnej.
Konfederacja przywracała w zasadzie ustrój I Rzeczypospolitej, przywracając też dawny herb Rzeczypospolitej-Orła i Pogoń oraz barwy biało-karmazynowe (używane jeszcze przez konfederatów barskich). Fala entuzjazmu ogarnęła wówczas cały kraj; pospiesznie zbierane sejmiki szlacheckie ogłaszały jednomyślnie akces do konfederacji.
Wobec okupacji Polski przez wojska rosyjskie 30 kwietnia 1813 konfederacja zaprzestała działalności.