Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie

Z Wikipedii

Klasztor Kamedułów i kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – erem oo. kamedułów znajduje się na Bielanach w Krakowie, na wyniosłej Srebrnej Górze (jednego z najwyższych wzniesień Pasma Sowińca) w południowo-zachodniej części Lasu Wolskiego, nad brzegiem Wisły.

Sprowadził ich tu i osadził w 1603 marszałek wielki koronny Mikołaj z Podhajec Wolski. Wstęp do klasztoru mają wyłącznie mężczyźni, a kobiety tylko do kościoła w następujących terminach: 7 lutego, 25 marca, w czasie Wielkanocy, w Zielone Święta, podczas uroczystości Bożego Ciała, 19 czerwca, w niedzielę po świętym Romualdzie, 15 sierpnia, 8 września, 8 grudnia i w pierwszy dzień Bożego Narodzenia. Kościół można zwiedzać jedynie w niedzielę przed południem.

[edytuj] Historia

Kościół pw. Wniebowzięcia Matki Boskiej i erem kamedułów reguły św. Benedykta, zbudował w 1609-1630 włoski architekt Andrzej Spezzo. W 1642 nastąpiła konsekracja kościoła. Mikołaj Wolski, przebywając we Włoszech jako poseł króla Zygmunta III do papieża Klemensa VIII, bardzo upodobał sobie zakon kamedułów, którzy zobowiązali się przesłać do Polski paru zakonników pod warunkiem, ze wystawi im klasztor i zapewni odpowiednie fundusze na ich utrzymanie.

Nazwa kameduli pochodzi od miejscowości Camedoli pod Florencją, w której w 1012 powstał pierwszy klasztor zakonników reguły św. Benedykta - kamedułów. W 1072 podzielili się oni na konwentualnych (cenobitów) i obserwantów (eremitów). Kameduli po przybyciu do Krakowa wybrali górę bielańską, która należała wówczas do kasztelana wojnickiego Sebastiana Lubomirskiego, a ten nie chciał góry odsprzedać. Wolski zaprosił Lubomirskiego na wspaniałą ucztę, podczas której, wobec licznie zgromadzonych panów, zwierzył się publicznie ze swoich kłopotów, związanych z budową eremu. Lubomirski rad nie rad podpisał podsunięty mu dokument o darowaniu góry i wsi kamedułom. Z kolei Wolski, wśród wielkich owacji, podarował w zamian Lubomirskiemu wielką ilość srebrnych naczyń. Stad też pochodzi nazwa: Srebrna Góra; nazwa Bielany wzięła początek od białych habitów mnichów. Mikołaj Wolski został pochowany przy wielkich drzwiach kościoła. W klasztorze zachował się portret Wolskiego, w czarnym cudzoziemskim stroju, przypisywany o. Wenantemu. Aby zbudować kościół i erem na tak wysokiej górze, stawiono na skale sklepienie i dopiero nad czwartą kondygnacją sypano ziemię. Cała budowa miała kosztować 500 tys. zł., co było wtedy ogromną sumą.

W podziemiach kościoła - podobnie jak u reformatorów w Krakowie - znajdują się doskonale zmumifikowane szczątki zakonników. W wielkim prostokątnym ogrodzie, podzielonym na maleńkie ogródki, stoją w kliku rzędach niewielkie domki - pustelnie, w których mieszkają milczący zakonnicy. Kościół i klasztor nieraz wizytowali królowie. Wnętrze kościoła jest bogato dekorowane stiukami i obrazami, m.in. Tomasza Dolabelli - nadwornego malarza dynastii Wazów; wiele tu też cennych zabytkowych kielichów, monstrancji, haftów.