Karol VI Szalony
Z Wikipedii
Karol VI Szalony (ur. 3 grudnia 1368 w Paryżu, zm. 21 października 1422 tamże) - król Francji w latach 1380 - 1422 z dynastii Walezjuszów. Był synem króla Karola V Mądrego i Joanny Burbon.
W 1390 poślubił księżną Izabelę Bawarską. W 1392 podczas podróży do Orleanu zapadł niespodziewanie na chorobę psychiczną, która nie opuściła go aż do śmierci.Twierdził,że jest zrobiony ze szkła i nie wolno go dotykać. O regencję nad szalonym władcą walczyły dwa stronnictwa, skupione wokół braci królewskich: rodzonego, Ludwika - księcia Orleańskiego i stryjecznego - Jana bez Trwogi, księcia Burgundii.
Pierwsze lata panowania tego władcy przypadły na okres względnego spokoju ze strony Anglii i zamrożenia walk podczas tzw. wojny stuletniej. Natomiast choroba psychiczna Karola VI pogłębiała anarchię w kraju. Doszło do znacznego usamodzielnienia się francuskich książąt feudalnych.
W 1407 z inicjatywy Jana burgundzkiego zamordowano Ludwika Orleańskiego. W 1415 wznowiono działania wojenne z Anglią. Anglicy pod wodzą swego monarchy Henryka V, pobili Francuzów pod Azincourt w lipcu 1415.
W 1419 zginął Jan bez Trwogi. W 1420 Karol VI zawarł Traktat w Troyes, który pomijał następstwo jego syna - delfina Karola, na rzecz króla angielskiego Henryka V Lancastera. W 1422 zmarli zarówno Karol VI, jak i Henryk V. Na króla Francji koronowano niemowlę - Henryka VI Lancastera. Niewiele później, dzieki pomocy Joanny d'Arc, na króla Francji koronowano Karola - syna szalonego władcy.
Zobacz też: Wojna stuletnia
| Poprzednik Karol V Mądry |
 |
król Francji 1380-1422 |
|
Następca Karol VII |
