Karol Jonscher
Z Wikipedii
Karol Jonscher (ur. 14 lutego 1850 w Lublinie, zm. 14 maja 1907 w Łodzi) - lekarz, społecznik.
Syn pastora Karola Józefa i Agaty Karolin Hovelki z rodu Heweliusza. Studiował w Warszawie w Szkole Głównej a później na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach i praktyce w Wiedniu w 1873 roku przybył do Łodzi. Od początku swojej pracy zawodowej doktor Karol Jonscher włączył się w działania społeczne prowadzące do poprawy warunków sanitarnych i zdrowotnych w dynamicznie rozwijającej się dziewiętnastowiecznej Łodzi. Był współorganizatorem Obywatelskiego Komitetu Pomocy Biednym przekształconego później w Łódzkie Chrześcijańskie Towarzystwo Dobroczynności, którego prezesem został w 1905 roku. Był również współorganizatorem utworzonego w 1886 roku Towarzystwa Lekarskiego Łódzkiego, którego prezesem został w 1897 roku i funkcję tę pełnił do końca życia. Współtworzył także Towarzystwo Pogotowia Ratunkowego założone w 1899 roku jak również był współtwórcą Oddziału Łódzkiego Towarzystwa Higienicznego "Kropla Mleka", w którym zajmował się krzewieniem higieny wieku niemowlęcego i dziecięcego.
Opieką lekarską otoczył najbardziej potrzebujących robotników łódzkich. Był pomysłodawcą powstania pierwszego szpitala dla robotników. To on, jako domowy lekarz Karola Scheiblera dał pomysł budowy przyfabrycznego szpitala służącego robotnikom. Wybudowano go w latach 1882-1884, według projektu przypisywanego Hilaremu Majewskiemu. Gotowy obiekt został poświęcony i oddany do użytku 1 września 1884 r. (obecnie szpital im. dr K. Jonschera). Współorganizator szpitala dla nerwowo i psychicznie chorych "Kochanówka" 1902 (obecnie szpital im. dr. J. Babińskiego) oraz szpitala dla dzieci, tak zwanego Szpitalika Anny Marii (obecnie szpital im. dr. J. Korczaka)
Pochowany na Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.
Z małżeństwa z Marią z Weilów miał syna, również Karola, profesora pediatrii Uniwersytetu Poznańskiego.
