Karabin maszynowy DS-39

Z Wikipedii

DS-39
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Tułamaszzawod
Rodzaj	ciężki karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1928 - 1939
Produkcja seryjna	1939 - 1941
Wyprodukowano	ok. 10 300 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 54 mm R
Taśma nabojowa	metalowa, ciągła, 250 nab.
Wymiary
Długość	117 cm
Długość lufy	72,3 cm
Masa
Inne
Szybkostrzelność teoretyczna	600 strz./min

DS-39 - ( Дегтярёва Станковый образца 1939 года) radziecki ciężki karabin maszynowy.

[edytuj] Historia konstrukcji

Pierwsze ciężkie karabiny maszynowe dla armii rosyjskiej zakupiono w 1897 roku w zakładach Maxima w Anglii. Zakupione ckm-y po raz pierwszy zostały użyte w czasie wojny z Japonią w 1904 roku. Był to pierwszy konflikt w którym obie strony dysponowały karabinami maszynowymi (Japończycy używali ckm-ów Hotchkiss). Oceny skuteczności nowej broni były tak entuzjastyczne, że postanowiono zakupić licencję ckm-u Maxima. Po rewolucji październikowej Maxim wz. 1910 był produkowany nadal bez większych zmian konstrukcyjnych, jednak już w latach dwudziestych zdawano sobie sprawę, że ckm Maxim wz.1910 jest przestarzały.

Dlatego w 1928 roku ogłoszono konkurs na nowy ckm. Wygrał go Wasilij Diegtariow i jego ckm przyjęty do uzbrojenia w 1939 roku jako DS-39 (przez całe lata trzydzieste trwało udoskonalanie konstrukcji). Po uruchomieniu produkcji DS-39 produkcję Maxima wz.1910 wstrzymano. Ckm Diegtariowa pod względem konstrukcyjnym był zbliżony do najbardziej znanej broni tego konstruktora rkm-u DP. Taka sama była zasada działania automatyki (odprowadzanie gazów prochowych) i sposób ryglowania (ryglami rozchylanymi przez iglicę).

Próbna eksploatacja ckm-u Diegtariowa w jednostkach wykazała, że jest on nadal bardzo zawodny. Częste były zacięcia, podczas dosyłania często dochodziło do rozcalenia naboi, mało stabilna była także podstawa. Dlatego po ataku niemieckim na ZSRR w czerwcu 1941 roku produkcję Maxima wz. 1910 wznowiono. Pomimo zakończenia produkcji Diegtariow kontynuował próby udoskonalenia DS-39, ale miał już konkurencję w postaci Piotra M. Goriunowa i jego wyprodukowanego w małej serii na przełomie 1941/42 roku nowego ckm-u.

To właśnie pomiędzy ckm-ami Diegtiariowa i Goriunowa toczyła się walka w trakcie konkursu ogłoszonego w 1942 roku. Faworytem nadal był Diegtiariow - ulubieniec Stalina, który bardzo go cenił za skonstruowanie ręcznego karabinu maszynowego DP. Według niektórych historyków, Stalin w kwietniu 1943 podjął nawet decyzję o ponownym przyjęciu do uzbrojenia ckm DS. Przyczyny zmiany decyzji nie są znane, podobno sam Diegtiariow przekonał Stalina, że do uzbrojenia powinna wejść konstrukcja, która okaże się lepsza w trakcie prób.

Próby, które odbyły się wiosną 1943 bezapelacyjnie wygrał ckm Goriunowa. Oba ckm-y miały podobną szybkostrzelność i własności balistyczne, ale konstrukcja Goriunowa była prostsza, łatwiejsza w produkcji i trwalsza. W maju 1943 roku został przyjęty do uzbrojenia jako SG-43.

W latach 1939-1941 wyprodukowano około 10 000 ckm-ów DS-39. Zostały one po raz pierwszy użyte bojowo podczas wojny zimowej. Podczas tej wojny i wojny kontynuacyjnej armia fińska zdobyła około 200 egz. DS-39. Po modyfikacjach zwiększających niezawodność i przystosowaniu do zasilania przy pomocy fińskiej taśmy metalowej o pojemności 200 naboi (stosowanej w ckm-ach Maxim M/32-33) były one używane przez jednostki bojowe armii fińskiej do 1944 roku, a następnie zostały zmagazynowane. Ostatecznie zostały one wycofane z uzbrojenia w 1986 i zezłomowane.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• jaegerplatoon.net (zdjęcie)

Broń strzelecka armii radzieckiej z okresu II wojny światowej
Pistolety i rewolwery	Pistolety maszynowe
TT | Nagant	PPD | PPSz | PPS
Karabiny i karabinki
Fiodorow | Mosin wz. 1891/30, wz. 38, wz. 44 | SWT | AWS
Karabiny maszynowe i inna broń zespołowa
rkm DP i DPM | ckm Maxim wz. 1910 | ckm DS-39 | ckm SG-43 | wkm DSzK | kbppanc PTRD | kbppanc PTRS
Granaty ręczne
F-1 | RGD-33 | RG-42 | RPG-40 | RPG-43 | RPG-6