Karabin Gew43
Z Wikipedii
| Gewehr 43 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Niemcy |
| Rodzaj | karabin samopowtarzalny |
| Historia | |
| Prototypy | 1943 |
| Produkcja seryjna | 1943 - 1945 |
| Wyprodukowano | >400 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,92 mm |
| Nabój | 7,92 x 57 mm Mauser |
| Wymiary | |
| Długość | 1117 mm |
| Masa | |
| broni | 4,4 kg (karabin załadowany) |
| lufy | 549 mm |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 745 m/s |
| Szybkostrzelność praktyczna | ~40 strz./min |
Gewehr 43 - to niemiecki karabin samopowtarzalny kalibru 7,92 x 57 mm.
[edytuj] Historia konstrukcji
Pod koniec lat trzydziestych podstawowym karabinem Wermachtu był powtarzalny Mauser Kar98k. Planowano zastąpienie go karabinem samopowtarzalnym. Zadanie skonstruowania nowej broni powierzono firmom Walther i Mauser.
Karabiny tych firm G41(W) i G41(M) działały na zasadzie wykorzystania energii gazów prochowych odprowadzanych z wylotu lufy. Różniły się sposobem ryglowania: karabin firmy Mauser był ryglowany przez obrót zamka, a Walther ryglami rozchylnymi.
Początkowo produkowano oba typy karabinów G41, ale niska niezawodność karabinu G41(M) sprawiła że jego produkcję wstrzymano. Produkcja G41(W) kontynuowano ale nadal próbowano udoskonalić jego konstrukcję.
Po niemieckim ataku na ZSRR w 1941 roku w ręce niemieckie dostało się duże ilości radzieckiej broni. Szczególnie duże zainteresowanie wzbudził karabin samopowtarzalny SWT. Podobnie jak G41(W) działał on na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, ale odprowadzane były one przez boczny otwór lufy. Niemcy odrzucili taki układ ponieważ uważali że odprowadzanie gazów z lufy przed opuszczeniem jej przez pocisk znacząco zmniejszy jego prędkość początkową. Testy karabinów rosyjskich wykazały że obniżenie prędkości wylotowej jest znikome.
Efektem testów SWT było powstanie karabinu łączącego konstrukcję G41(W) z mechanizmem gazowym SWT. Drugim zapożyczeniem z SWT było zastosowanie wymiennych magazynków (G41(W) miał magazynek stały, ładowany przy pomocy łódek). Jednocześnie przekonstruowano część mechanizmów karabinu dzięki czemu stało się możliwe szersze zastosowanie przy produkcji technologii tłoczenia, a w rezultacie obniżenie czaso- i materiałochłonności produkcji karabinu.
W październiku 1943 nowy karabin został przyjęty do uzbrojenia jako Gewehr 43 (Gew43). W 1944 roku zmieniono nazwę na Karabiner 43 (Kar43). Do końca wojny wyprodukowano ponad 400 000 karabinów Gew43/Kar43, w tym 53 000 wyposażonych w celowniki optyczne Zielfernrohr 43 (ZF 4) o powiększeniu 4x. Po wojnie wersja z celownikiem optycznym była używana przez armię Czechosłowacji.
[edytuj] Opis techniczny
Karabin Kar43 był bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o krótkim skoku, zamek ryglowany ryglami rozchylnymi. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 10 naboi . Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego (ze szczerbiną). Kolba połączona z łożem, drewniana. Na lufie można było montować garłacz (Schiessbecher) lub tłumik dźwięku (Schalldämpfer).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Gewehr43.com (en)
| Broń strzelecka armii niemieckiej z okresu II wojny światowej | |
|---|---|
| Pistolety | Pistolety maszynowe |
| P08 | P38 | PP | PPK | HSc | 38H | MP18 | MP28II | MP38 | MP40 | MP 41 EMP | MP3008 | MP 34 | MP 35 |
| Karabiny i karabinki | Karabiny maszynowe |
| Kar98k | Gew41(M) | Gew43/Kar43 | StG44 | FG42 | VG 1-5 | MG 13 | leMG08/15 | sMG08 | MG34 | MG42 |
| Granatniki | Granatniki i karabiny przeciwpancerne |
| l.Gr.W.36 | Kampfpistole | Panzerschreck | Panzerfaust | PzB38/39/GrB39 | M.SS-41 |
| Granaty ręczne | |
| Stielhgr.24/Stielhgr.39 | Eihandgranate 39 | |
