Juan Luis Vives
Z Wikipedii
Juan Luis Vives (ur. 6 marca 1492 w Walencji, zm. 6 maja 1540 w Brugii), hiszpański humanista, pedagog okresu odrodzenia.
Vives, z pochodzenia Hiszpan osiadły na stałe w Niderlandach studiował w Paryżu. Przez pewien czas był wychowawcą córki króla Henryka VIII. Przyjaźnił się z Erazmem z Rotterdamu.
W oparciu o wieloletnie doświadczenia pedagogiczne napisał dzieło O naukach (1531), które stało się podłożem wychowania nowożytnego. Myśli tam zawarte podjęli w XVII wieku Francis Bacon i Jan Ámos Komenský.
Swój system wychowania i nauczania Vives oparł na etyce, wywodzącej się z tradycji chrześcijańskiej oraz psychologii. Wiedza, według niego ma stanowić rolę służebną w stosunku do wychowania, a jej zadaniem jest uszlachetnienie moralne ucznia. Ta zasada ma wpływać na dobór przedmiotów nauczania.
W dziele O duszy i życiu (1538) dowodził, iż nauczanie powinno być dostosowane do indywidualnych możliwości dzieci, ich wieku, zdrowia, zdolności, charakteru. Powinno mieć charakter poglądowy, w przeciwieństwie do dotychczasowego scholastycznego nauczania werbalnego. Stosując metodę indukcyjną nauczyciel powinien dążyć do tego, by uczniowie sami dochodzili do wiedzy poprzez obserwacje. Łączenie nauki z życiem miało ułatwić uczniom opanowanie wszelkiej wiedzy, nie tylko naukowej, ale i nienaukowej.
Program nauczania, poza nauką łaciny i greki opartą na klasycznych dziełach, powinien zawierać takie przedmioty jak matematyka, przyroda, historia, nauki rolnicze, czy żeglarstwo.
Vives uważał, że wychowanie jest zadaniem społeczeństwa, że każda gmina powinna posiadać swoją szkołę z nauczycielami opłacanymi z kasy państwowej. Przykładał również wagę do współpracy domu rodzinnego ze szkołą.
