Juan Diego
Z Wikipedii
Św. Juan Diego Cuauhtlatoatzin (urodził się ok. 1474 roku w mieście Cuautitlán [1], należącym do Królestwa Texcoco w Meksyku - zmarł w 1548 roku) - aztecki indianin.
Jego pierwotne imię Cuauhtlatoatzin w języku Cziczimeków znaczyło: "Mówiący orzeł" lub "Ten, kto mówi jak orzeł". Był człowiekiem świeckim i ojcem rodziny. Został ochrzczony przez pierwszych misjonarzy franciszkańskich prawdopodobnie w 1524 roku. W 1529 roku zmarła jego żona Maria Lucia.
Objawienie Matki Bożej z Guadalupe
9 grudnia 1531 roku, kiedy Juan Diego szedł do Tlatelolco na poranną mszę św. na wrgórzu Tepeyac [2] ujrzał piękną kobietę, która przedstawiła mu się jako: "Matka Boża z Guadalupe - Święta Maryja zawsze Dziewica, Matka prawdziwego Boga". Objawienia trwały kilka dni - do 12 grudnia 1531 roku, kiedy to zdarzył się cud - na płaszczu Juan Diego, w którym niósł róże (róże cudownie urosły na kamienistym, pokrytym lodem wzgórzu), powstał w sposób cudowny obraz Matki Bożej, jako znak dla biskupa Zumarragi. Po tym wydarzeniu zbudowano mały kościół, który stał się celem licznych pielgrzymek Indian, Metysów i Hiszpanów. Szczególną czcią pielgrzymi otaczali cudowny obraz Matki Bożej z Guadalupe. Obraz zachowuje się do dziś. Jest to najstarsze objawienie maryjne oficjalnie uznane przez Kościół katolicki. Bazylika Matki Bożej z Guadalupe jest największym sanktuarium katolickim - rocznie przybywa tu 12 milionów pielgrzymów.
Kult św. Juana Diego zaczął się szerzyć w Meksyku zaraz po jego śmierci. Jednym ze świadectw tego kultu jest świątynia, którą wzniesiono w Cuautitlán, miejscu urodzenia Juana Diego, a którą poświęcono Matce Bożej.
6 maja 1990 roku papież Jan Paweł II beatyfikował go podczas uroczystej mszy św. w bazylice pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe w stolicy Meksyku. 31 lipca 2002 roku podczas kolejnej podróży do Meksyku ogłosił go świętym.
