John Hartley
Z Wikipedii
John Thorneycroft Hartley (ur. 9 stycznia 1849 w Tong, Shropshire, zm. 21 sierpnia 1935 w Knaresborough), tenisista brytyjski, zwycięzca Wimbledonu.
Studiował na Oxfordzie, zdobywając uczelniane mistrzostwo w tenisie (1870) i zbliżonej dyscyplinie rackets (1869). Był duchownym anglikańskim, proboszczem parafii w Yorkshire. W trzecim w historii turnieju wimbledońskim sięgnął po końcowe zwycięstwo, pokonując w finale turnieju pretendentów (All Comers) Irlandczyka Vere St Legera Goolda. Tytuł mistrza Wimbledonu przypadł mu walkowerem - w turnieju nie wziął udziału ubiegłoroczny triumfator Frank Hadow, mający zgodnie z ówczesnym regulaminem zagwarantowany udział w finale kolejnej edycji. Hartley jest jedynym duchownym, który triumfował na kortach Wimbledonu. Udział w turnieju łączył z obowiązkami duszpasterskimi, zaraz po wygranym półfinale turnieju pretendentów w sobotnie popołudnie musiał odbyć podróż do swojej parafii, odprawił tam niedzielne nabożeństwo i powrócił rano w poniedziałek, by pokonać irlandzkiego rywala.
Hartley stał się także pierwszym mistrzem Wimbledonu, który obronił tytuł. W kolejnej edycji turnieju wystąpił tylko w meczu o tytuł (challenge round), pokonując Herberta Lawforda. W 1881 miał szansę na trzecie zwycięstwo, ale nie sprostał Williamowi Renshawowi.
Styl gry praworęcznego Johna Hartleya opierał się na spokojnym przebijaniu piłek. Nie szukał raczej rozwiązań wolejowych, nie atakował, czekał na błędy przeciwników.
Występy w challenge round na Wimbledonie:
- 1879 - 6:2, 6:4, 6:2 z Vere St Legerem Gooldem (All Comers)
- 1880 - 6:3, 6:2, 2:6, 6:3 z Herbertem Lawfordem
- 1881 - 0:6, 1:6, 1:6 z Williamem Renshawem
Źródła:
- Zbigniew Dutkowski, T - jak tenis, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
