Joan Gamper

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Joan Gamper (znany również jako Joan Kamper, Hans Gamper oraz Hans Kamper), (ur. 22 listopada 1877 w Winterthur, Szwajcarii, zm. 30 lipca 1930 w Szwajcarii). Był pionierem w piłce nożnej, piłkarzem i prezydentem klubu. Założył i sponsorował kilka klubów w Szwajcarii i Hiszpanii z których najbardziej znanym jest FC Barcelona.

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Dzieciństwo i młodość

Urodził się jako Hans-Max Gamper Haessig. Był najstarszym dzieckiem szwajcarskiej rodziny. W młodości łączył studia z różnymi dyscyplinami sportu, czyli z czymś w czym zawsze błyszczał. Gamper był świetnym lekkoatletą, ale także w innych dyscyplinach takich jak rugby, pływanie czy kolarstwo odnosił sukcesy. Jego największą pasją była jednak piłka nożna. W swoim rodzinnym mieście, Zurychu, założył Excelsor, następnie grał dla Bazylei oraz Zurychu - następnemu klubowi któremu pomógł powstać. W wieku 18 lat opuścił Szwajcarię i zamieszkał w Lyonie.

[edytuj] Powstanie FC Barcelony

W 1899 roku Gamper odwiedza swojego wuja, Emila Gaisserta, mieszkającego w Barcelonie. Hans został przekonany przez wuja do osiedlenia się w stolicy Katalonii, gdzie dalej kontynuował swoją piłkarską karierę. Od momentu w którym zabłysnęła idea założenia nowego klubu, Gamper został otoczony ludźmi o podobnej pasji - nieznanym jeszcze sporcie - piłce nożnej. 28 listopada 1899 roku powstała Barcelona Football Club. Marzenie Gampera zrealizowało się. Początkowo Hans nie chciał zostać prezydentem klubu, lecz w 1908 roku objął ten urząd. Pierwsza kadencja Gampera rozpoczęła się po rezygnacji ze stanowiska Vicenç Reig'a po 22 dniach pracy. Sytuacja klubu była dramatyczna pod względem finansowym, sportowym i społecznym. Barça była bardzo blisko rozwiązania... Śmiertelną ciszę przerwał zawodnik Barcelony, Wallace : "...Czy jest ktoś na tyle odważny, by uratować klub? Jeżeli się odważy może liczyć na poparcie wszystkich graczy." Hans Gamper od razu zareagował na mowę Wallace'a: "FC Barcelona nie może i nie umrze! Jeżeli nikt nie jest na to przygotowany, wezmę cała odpowiedzialność na siebie. Jestem pewien, że będe wspierany przez tych wszystkich, którzy byli razem ze mną nawet wtedy, gdy football był odbierany jako 'dziwactwo'. Teraz chcę zapomnieć o wszystkich błędach, które oddaliły mnie od klubu i chcę być częścią walki o dawną świetność Barcelony. Jeżeli ktoś jest ze mną, niech mówi."

Te słowa podniosły wszystkich na duchu. Od tego momentu Gamper miał jeden cel - odbudować klub. Jedną z jego idei było sprowadzenie z powrotem byłych członków klubu - w efekcie było ich ponad dwustu. Gamper zbudował zespół, który w sezonie 1908-1909 był niepokonany i zdobył Mistrzostwo Katalonii. Ostatnim osiągnięciem Gampera w jego pierwszej kadencji był zakup terenów od Carrer Indústria i wybudowanie własnego stadionu.

[edytuj] Konflikt z Hiszpańską i Katalońską Federacją piłkarską

Czternastego października 1909 roku, po 322 dniach kierowania klubem, Gamper zakończył kadencję, ale pozostaje w zarządzie. 17 listopada 1910 roku, podczas spotkania w Moritz Café, człownkowie zarządu wybrali Gampera ponownie prezydentem klubu. Druga kadencja trwała do 30 czerwca 1913 roku. Podczas sezonu 1910-1911 Gamper musiał walczyć nie tylko z wewnętrznymi problemami Barcelony, ale także z niechęcią hiszpańskiej Federacji do katalońskiego klubu. Kolejny sezon był także bardzo kontrowersyjny i podczas posiedzenia zarządu Hans Gamper był znów bliski opuszczenia stanowiska prezydenta FC Barcelony. Ostatecznie sprawy 'ucichły', a Barça zdobyła Mistrzostwo Hiszpanii oraz Puchar Pirenejów. W latach 1912-1913 nieporozumienia z Hiszpańską i Katalońską Federacją osiągnęły szczyt. Zniewagi ze strony obu Federacji zmuszają FC Barcelonę do opuszczenia Związku. Pod koniec sezonu Gamper zmęczony ciągłymi sporami ze Związkiem rezygnuje z prezydentury. 17 czerwca 1917 roku Gamper jeszcze raz obejmuje fotel prezydenta w celu zrekonstruowania klubu. Od razu decyduje się na historyczny krok - pozyskanie Anglika, Jacka Greenwell'a, pierwszego profesjonalnego menadżera FC Barcelony. W 1919 roku do klubu dołaczyli legendarni zawodnicy: Zamora i Samitier. 19 czerwca tego samego roku Gamper znów zrezygnował z powodu problemów ciągle nękających klub.

[edytuj] Czwarta kadencja

Dwa lata pózniej, 17 lipca 1921 roku, założyciel klubu zostaje jego prezydentem po raz czwarty. Sezon 1921-1922 zapisał się w historii - Barça zdobyła obydwa mistrzostwa : Hiszpanii i Katalonii, tuż po oddaniu 20 maja 1920 roku nowego stadionu w Les Corts. Sytuacja finansowa klubu była godna pozazdroszczenia, a wzrost popularności 'Blaugrana' był spektakularny. Z końcem sezonu 1922-1923 Barça miała już ponad 10 tys. zwolenników. Po 742 dniach, które na dobre zapisały się w historii klubu Gamper ponownie opuscił urząd. 1 czerwca 1924 roku, tuż przed świętowaniem Srebrnej Rocznicy Gamper po raz ostatni obejmuje urząd prezydenta. Prezydentura Gampera złagodziła konflikty wewnątrz klubu i swiętowanie rocznicy było całkowitym sukcesem. 17 grudnia 1925 roku Gamper i cały zarząd zostaje odsunięty od klubu przez dyktatora Milans del Bosch'a. Kpiny ze strony kibiców Barcelony pod adresem królewskiej parady tuż przed meczem zakończyły się zamknięciem stadionu w Les Corts. Po tych incydentach Hans Gamper ostatecznie pożegnał się z prezydenturą po wspaniałej karierze, bez której Barça nie byłaby tym zespołem, którym jest teraz.

Ojciec Barcelony zmarł 30 lipca 1930 roku, a tłumy przybyłe na pogrzeb odzwierciedliły popularność zarówno założyciela jak i samego klubu. Jako specjalny znak względu FC Barcelona przyznała mu na zawsze numer jego karty członkowskiej oraz utworzyła ku czci Hansa Gampera prestiżowy turnej nazwany jego imieniem.