Jean de Lauzon
Z Wikipedii
Jean de Lauzon (1584-1666) – gubernator generalny Nowej Francji w latach 1651-1656.
Pojawiając się w kolonii 17 stycznia 1651 zastał ją w opłakanym stanie. Uciążliwa wojna z plemieniem Irokezów osłabiła siły i tak wątłej społeczności. Jean de Lauzon znalazł się w pozycji administratora pozbawionego sojuszników. Plemię indiańskie Huron, zdziesiątkowane w czasie walk z Irokezami, nie było w stanie dostarczyć pomocy. Inni sojusznicy – plemię Algolkin, także nie kwapiło się do zaangażowania zbrojnego po stronie kolonii. Jean de Lauzon spośród kolonistów zwerbował 102 mężczyzn, którzy wraz z weteranami poprzedniej wojny stanowili siłę zbrojną kolonii. Najważniejszymi dokonaniami de Lauzona była rozbudowa miast Quebec i Montreal, pokojowe negocjacje z Irokezami i otwarcie misji jezuickich wśród Onondagów. W 1656, przed zakończeniem swej drugiej kadencji, Jean de Lauzon został odwołany ze stanowiska i opuścił Kanadę na zawsze. W Nowej Francji pozostali dwaj jego synowie, którym nadano olbrzymie senioraty.
| Czwarty gubernator generalny Nowej Francji | ||
| poprzedni Louis d'Ailleboust de Coulonge |
1651-1656 | następny Pierre de Voyer d'Argenson |
