Jakob Sievers
Z Wikipedii
Jakob Johann Sievers (ros. Яков Ефимович Сиверс) (ur. 19 września 1731- zm. 1808) hrabia, generał rosyjski, dyplomata, 5 grudnia 1792 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym Katarzyny II w Rzeczypospolitej, misję tę pełnił od 16 lutego 1793 do 28 grudnia tego roku.
Pochodził ze zubożałej rodziny szlachty inflanckiej, pochodzenia niemieckiego. W latach 1756-1763 brał udział w wojnie siedmioletniej. W latach 1759-1760 stał na czele komisji zajmującej się wymianą jeńców z Prusami. W 1764 został gubernatorem nowogrodzkim, w 1776 mianowany generał-gubernatorem nowogrodzkim, twerskim i pskowskim. Przeprowadził pomyśnie dla Rosji II rozbiór Polski, zatwierdzony na zwołanym w asyście rosyjskich armat sejmie grodzieńskim. Doprowadził do rozwiązania konfederacji targowickiej. W uznaniu zasług dla imperium rosyjskiego car Paweł I nadał mu w 1798 tytuł hrabiego.
Pozostawił po sobie pamiętniki Jak doprowadziłem do drugiego rozbioru Polski (Warszawa 1992).