Jacques Lacan
Z Wikipedii
Jacques-Marie-Émile Lacan (ur. 13 kwietnia 1901 r. w Paryżu, zm. 9 września 1981 tamże) - psychiatra i psychoanalityk francuski, twórca i reformator francuskiej szkoły psychoanalizy.
[edytuj] Życie
Od 1907 r. pobierał naukę w katolickim Collège Stanislas. W 1919 roku rozpoczął studia na wydziale medycyny. W latach 1927–1933 odbywał praktyki lekarskie. W roku 1929 związał się z Olesią Sienkiewicz.
W latach 1932 - 1938 przechodził psychoanalizę u Rudolpha Loewensteina. W 1932r. obronił swoją pracę doktorską "De la psychose paranoïaque dans les rapports avec la personnalité". Zaczął prowadzić praktykę psychoanalityczną.
W 1934 r. poślubił Marie-Louise Blondin. Z tego związku narodzili się córka Caroline, syn Thibault, druga córka Sibylle. W 1938 r. zawarł bliską znajomość z Sylvią Bataille (żoną Georgesa Bataille'a). Z tego związku urodzi się w 1941 r. córka Judith. W 1948 zmarła matka Jacquesa Lacana.
W 1951 Lacan rozpoczął trwające 29 lat nauczanie pod hasłem powrotu do Freuda: prowadził prywatnie seminarium poświęcone przypadkowi Dory. W późniejszych latach przeprowadzi seminaria na temat Człowieka od wilków (1951-1952) oraz Człowieka od szczurów (1952-1953). W 1953 nastąpił kryzys w SPP (Société psychanalitique de Paris). 16 czerwca Lacan wraz z Danielem Lagache, Françoise Dolto, Juliette Favez-Boutonniez i Blanche Reverchon-Jouve zakładają konkurencyjne Société Française de Psychanalyse (SFP). Na kongresie w Rzymie wygłosił referat 'Funkcja i pole mówienia i mowy w psychanalizie', zwany również jako Raport rzymski, dziś uważany za manifest nowego kierunku psychoanalizy. W tekscie tym Lacan dokonał gruntownej krytyki wielu pdstawowych zasda na, któtych wspierał sie gmach współczesnej mu psychoanalizy. Kwestinował nie tylko elementy teorii analitycznej, ale równiez proponował uchylenie odwiecznych zasad techniki psychoanalitycznej. W konsekwencji doszło do podziału społeczności francuskich psychoanalityków i utworzenia nowej Szkoły. W tym samym roku zawarł kolejny zwiazek małżeński, poślubił Sylvię Bataille.
W kolejnych latach przeprowadzał seminaria dotyczące teorii i praktyki psychoanalizy. W 1960 r. umarł ojciec Jacquesa Lacana. W 1964 założył Ecole freudienne de Paris (EFP). W 1966 Judith Lacan wyszła za Jacques-Alaina Millera, jednego ze słuchaczy Lacana. W 1980 rozwiązał Ecole freudienne de Paris oraz założył nową szkołę: L’Ecole de la Cause Freudienne. Lacan umrł 8 września 1981 r. Testamentowym edytorem seminariów Lacana został Jacques-Alain Miller.
[edytuj] Dzieło
Rozwój mysli Lacana dokonywał sie etapami. Jego geniusz polegał na tym, że dla rozwoju dyskursu psychoanalitycznego potrafił zastosowac najcenniejsze zdobycze nauk humanistycznych, głównie jezykoznawstwa i antropologii strukturalnej, oraz posłużyc się najnowszymi osiagnieciami dyscyplin formalnych np. topologii. Zasadnicze było również dla Lacana odniesienie do mysli filozoficznej. Jego naczelna intencja, zarówno w praktyce jak i teoriii, sprowadzała się do podkreslenia znaczenia jedynego mozliwego medium jakim posługuje sie psychoanaliza, znaczenia mowy. Lacan zauważył, że proces analityczny z koniecznosci zapośredniczony jest w wymiarze symbolicznym, który strukturalizuje nie tylko proces analizy, ale i sam jej podmiot.
