Język korsykański
Z Wikipedii
Corsa | |
Obszar | Korsyka (Francja) |
Liczba mówiących | ok. 340 000 |
Ranking | ? |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki romańskie **Języki południoworomańskie ***Język korsykański |
Pismo | łaciński |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Korsyka |
Regulowany przez | ? |
Kody języka | |
ISO 639-1 | co |
ISO 639-2 | cos |
SIL | COI |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język korsykański (lingua corsa) to język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się ok. 260 tys. mieszkańców Korsyki (francuskiej wyspy na Morzu Śródziemnym), a także ok. 80 tys Korsykan mieszkających w Boliwii, Kanadzie, Kubie, Portoryko, Urugwaju, USA, Wenezueli i we Włoszech.
Uznawany jest niekiedy (głównie przez językoznawców włoskich) za dialekt języka włoskiego. Można wyróżnić dwie odmiany korsykańskiego: północną, używaną na północy wyspy (głównym ośrodkiem jest Bastia) i południową, używaną na południu (okolice Sartène). W centrum wyspy (Ajaccio) używa się formy przejściowej pomiędzy nimi.
Większość użytkowników tego języka zna język francuski, ale na co dzień posługuje się korsykańskim, także w piśmie. Fragmenty Biblii przetłumaczono na korsykański w latach 1861-1994. Język ten miał duży wpływ na dialekt gallurski języka sardyńskiego.
Zobacz także: Wikipedia w języku korsykańskim
Języki romańskie |
wschodnioromańskie: arumuński | istrorumuński | meglenorumuński | rumuński |