Józef Bonaparte
Z Wikipedii
| Józef Bonaparte ur. 1768 zm. 1844 |
||||||
 |
||||||
| Król Hiszpanii | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
|
Józef Bonaparte, fr. Joseph Bonaparte, wł. Giuseppe Napoleone Buonaparte (ur. 7 stycznia 1768 w Corte, zm. 28 lipca 1844 we Florencji) – król Neapolu w latach 1806–1808 i Hiszpanii w latach 1808-1813 z dynastii Bonapartów. Najstarszy syn Carla Marii Bonaparte i Marii Letycji Ramolino. Starszy brat cesarza Francuzów Napoleona I , króla Holandii Ludwika i króla Westfalii Hieronima.
Jako prawnik, polityk i dyplomata był członkiem Rady Pięciuset i ambasadorem w Rzymie. W 1806 Napolen mianował go królem Neapolu. W 1808 na tym stanowisku zastąpił go szwagier - mąż jego młodszej siostry - Karoliny Bonaparte, marszałek Joachim Murat. On sam został później królem Hiszpanii. Hiszpanie nazywali go Pepe Botella (hiszp. Józek Butelka) co miało sugerować jego skłonność do nadużywania alkoholu. W 1813, po przegranej wojnie w Hiszpanii, Józef uciekł do Francji, a następnie udał się na emigrację.
Bonapartyści uważali go za prawowitego następcę tronu Francji, po śmierci Napoleona II, choć on sam tak nie uważał. Zmarł na wygnaniu we Florencji, a obecnie spoczywa w kościele Inwalidów obok swojego brata.
| Poprzednik Karol IV Burbon |
 |
Król Hiszpanii 1808–1813 |
|
Następca Ferdynand VII Burbon |
| Poprzednik Carlo Maria Buonaparte |
 |
Głowa rodu Bonapartów |
|
Następca Napoleon Bonaparte |
